فراتحليل روند دين‌داري ايرانيان در دهه گذشته و پيامدهاي امنيتي آن

ميزان و كيفيت دين‌داري مردم در جامعة ايران كه بافت فرهنگي سنتيديني و حاكميت اسلامي دارد، اهميت راهبردي دارد و تغييرات آن مي‌تواند پيامدهاي امنيتي ايجاد كند. اين مقاله مي‌كوشد روند ميزان دين‌داري ايرانيان را طي سال‌هاي 1388 تا 1398 ترسيم و تغييرات صورت‌گرفته را نشان دهد و پيامدهاي امنيتي اين تغييرات را بررسي كند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در دورۀ زماني فوق، تغييرات محسوسي در ميزان دين‌داري مردم ايران رخ نداده، اما نوع دين‏داري، از شريعت‌محوري به دين‏ عاطفي متمايل شده است. هرچند اين نوع تغيير خطرآفرين به نظر نمي‌رسد، اما زياده‌روي در دين‌داري عاطفي، ممكن است پيامدهاي امنيتي از جمله تغيير گروه‌هاي مرجع عمومي، افزايش فرقه‌هاي ديني، كاهش نفوذ روحانيت و تضعيف جايگاه حاكميت ديني و ولايت ‌فقيه در پي داشته باشد.