تحول در فرهنگ راهبردي و دكترين امنيت ملي تركيه؛ چرخش يا توازن در سياست خارجي؟

تمايلات فزآينده تركيه در پيگيري راهبردهاي مستقل از متحدان غربي و نزديكي آن به قدرت‌هاي شرقي در تأمين اهداف امنيتي دفاعي و همچنين، كنش‏گري فعال منطقه‌اي آن در به ‌چالش‏كشيدن ترجيحات امنيتي قدرت‌هاي غربي، اين سؤال را ايجاد كرده كه آيا جهت‌گيري‌هاي بين‌المللي تركيه در مسير چرخشي محوري قرار گرفته يا صرفاً ناظر بر بازسازي سياست خارجي اين كشور در محيط نوين بين‌المللي و منطقه‌اي است؟ اين مقاله با مفهوم‌بندي نگرش‌هاي راهبردي تركيه و ارائه تصويري چارچوب‌مند از تحولات نوين فرهنگ راهبردي و دكترين امنيت ملي اين كشور، به بازانديشي در ايده‌هاي غالب از چرخش محوري در جهت‌گيري‌هاي كلان سياست خارجي تركيه مي‌پردازد. در اين راستا، فرهنگ راهبردي نوين تركيه با تأكيد بر اصل خودياري و توانمندي‌هاي ملي، به‌طور فزاينده‌اي به‌دنبال تأمين استقلال راهبردي از متحدان غربي در شرايط گذار نظام بين‌الملل است. اين ضرورتاً به‌معناي خروج از اتحاد فراآتلانتيكي نيست، بلكه ناظر بر متوازن‌سازي روابط با غرب و شرق به‌منظور تثبيت موقعيت راهبردي تركيه به عنوان بازيگر مستقل بين‌المللي است.