امنيت سوژه ‏مبنا؛ در مسير نظريه‌اي جديد از امنيت

مقالۀ پيش رو براي نخستين بار انگارۀ امنيت سوژه ‏مبنارا ارائه مي كند و بر پايۀ آن مي كوشد در مسير طرح نظريه اي جديد از امنيت گام بردارد. اين انگاره ناظر بر گذار به پارادايم فرهنگي امنيت است؛ پارادايمي كه برآمده از ابرروندهايي مانند «تولد مفهوم سياست سوژه»، «آغاز دورۀ مدرنيتۀ ‏‏‏‏متأخر‏»، «بازشناسي به مثابه نزاع كانوني جوامع جديد» و «فردي ‌شدنِ تجربۀ امر جمعي» است. انگارۀ «امنيت سوژه‏ مبنا» بازنمايي متفاوتي از «امر امنيتي» را صورت‏‏بندي مي ‏كند كه ذيل آن نقطه ثقل امر امنيتي از سطح ساختارهاي كلان اجتماعي و سياسي به سطح سوژگي فردي و جمعي نقل مكان مي ‏كند، همچنين فرايند «امنيتي‌ سازي» معكوس شده و افزايش ظرفيت‌هاي نهادي به منظور تحقق ‏بخشيدن به وجود سوژۀ انساني به نقطه عزيمت تحليل امنيتي بدل مي شود.