شيوه معنايابي واژگان قرآني و نقد ترجمه‌هاي فارسي معاصر (مطالعه موردي: واژه شري)

«مفردات پژوهي» قرآني به عنوان يكي از مسائل بسيار مهم، همواره مورد اهتمام قرآن‌پژوهان بوده است. از آنجا كه «روشي» مناسب در تبيين اين مسأله وجود ندارد، غالباً معادل‌پژوهي با چالش‌هايي از جمله عدم دقت در معنايابي، ناقص بودن مفهوم و... روبه‌رو بوده است؛ از اين رو، ارائه روش منسجم، كامل و منطقي براي اين امر ضروري است. مقاله حاضر با هدف ارائه اين نوع از الگو، ابتدا روشي جامع و كامل را اظهار داشته، سپس با روش تحليلي– توصيفي و بهره گيري از همين روش به واكاوي معناي واژگان برگرفته از ماده «شري» به عنوان يكي از كلمات معركه‌الآراء پرداخته، آن گاه برگردان هاي فارسي معاصر قرآن (آيتي، الهي‌‌قمشه‌اي، رضايي، شعراني، صفارزاده، صفوي، فولادوند، فيض الإسلام، مشكيني، مصباح‌زاده، معزي و مكارم ) را از جهت پايبندي دقيق آن ها در آيات مشتمل بر اين كاربرد، كاوش كرده است. برآيند پژوهش حاضر اين شد كه معناي اصلي اين كلمه «مبادله» است كه با توجه به سياق آيه در معناي «دادن» يا «گرفتن» به‌كار رفته است؛ امري كه در برگردان مترجمان نامبرده عمدتاً نارسا است. با اين ‌همه، «آيتي، الهي قمشه اي، شعراني و فيض الإسلام» در پاره اي از آيات با عباراتي مشابه به اين معنا اشاره داشته اند.