تأثير ساختار سهامداران بر نقدشوندگي سهام با تأكيد بر نقش محدوديت مالي

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي تأثير ساختار سهامداران بر نقدشوندگي سهام با تأكيد بر نقش محدوديت مالي در شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. فرضيه‌هاي پژوهش بر مبناي نمونه آماري متشكل از 125 شركت طي دوره 7 ساله از سال 1393 لغايت 1399 و با استفاده از الگوهاي رگرسيوني چندمتغيره آزمون شدند. به‌منظور سنجش ساختار سهامداران از درصد مالكيت حقيقي، نهادي و درصد سهام شناور آزاد، براي محاسبه نقدشوندگي از شكاف نسبي قيمت‌هاي خريد و فروش سهام و براي محاسبه محدوديت مالي از مدل محدوديت مالي مبتني بر جريان نقد عملياتي استفاده شده است كه پورعليرضا و همكاران (1396) براي سنجش محدوديت مالي در ايران ارائه كرده‌اند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهند بين ساختار سهامداران و نقدشوندگي رابطه غيرخطي وجود دارد؛ به‌ طوري كه بين مالكيت حقيقي و نهادي با اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام شركت‌ها رابطه غيرخطي (U معكوس) معناداري وجود دارد. همچنين، بين سهام شناور آزاد با اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام شركت‌ها رابطه غيرخطي (U شكل) معناداري وجود دارد. نتايج ديگر پژوهش نشان مي‌دهند محدوديت در تأمين مالي شركت بر رابطه بين مالكيت حقيقي و اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام شركت‌ها اثر غيرخطي (U شكل) و بر رابطه بين سهام شناور آزاد و اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام شركت‌ها اثر غيرخطي (U معكوس) معناداري دارد؛ اما بر رابطه بين مالكيت نهادي و اختلاف قيمت پيشنهادي خريد و فروش سهام شركت‌ها اثر تعديل‌كننده معناداري ندارد.