تجربه پديدارشناختي هستي شناسانه مكان، نمونه موردي: آرامستان تاريخي ظهيرالدوله تهران

بيان مساله: آرامستان ظهيرالدوله تهران، مكاني است تاريخي كه مردگاني را در خود ماوا داده كه در تاريخ و فرهنگ معاصر كشور، اثرگذار بوده اند. اين مكان به واسطه ساختار هستي شناسانه‌اش، جهاني را در خود گردهم آورده است. جهاني كه آدمي، امكان مي‌يابد پاي در آن گذاشته و در ارتباط با چيزها، زندگي را در پيوند عميقي با آن‌ها، تجربه كند. تجربه‌اي زيبا شناختي از حقيقت. اين تجربه هم جهان مكان را نشانه مي‌رود و هم جهان آدميان گرد آمده در مكان را. جهانِ هر مكان بر پايه ساختار هستي شناسانه، جهت، حركت و عدد به تجربه درمي آيد. وجوهي كه مكان به نوبه خود، انسان را در مدار ارتباطي قرار داده و انديشه و احساس اش را متاثر مي سازد.اهداف تحقيق: در اين تحقيق تلاش بر آن بوده كه اين دو دسته از تجارب، در ارتباط معنادار با يكديگر قرار گيرند تا زنجيره‌اي منطقي از آنها به دست آيد. اين وجه، هدف تحقيق را تشكيل مي دهد. به عبارت ديگر، هدف، بينش پديدارشناسانه در مكاني چون آرامستان تاريخي بوده كه بر همبستگي تعاملي استوار است. همبستگي تعاملي هم ارتباط ميرندگان با مكان را نشانه مي رود و هم ارتباط ميرندگان با مردگان را. چنين امري تعلق آدمي را به مكان از يك سو و تعلق آدميان به ديگري و ديگران از ديگر سو، يادآور مي شود.روش تحقيق: اين تحقيق با رويكرد هستي شناسانه در قلمرو پارادايم پديدارشناسي قرار مي‌گيرد كه بر راهبردهاي تاريخي تفسيري و كيفي، استوار بوده و نظام گردآوري اطلاعات نيز در آن بر پايه تدابير خواندن ، ديدن و پرسيدن ، دنبال شده است. پژوهش داراي دو بخش توصيف و تفسير مي باشد كه بخش توصيف، بر روايتي پديدارشناسانه از جهان مكان استوار بوده و در بخش تفسير، جهان آدميان بر تحليل محتواي كيفي تكيه مي كند. اين پژوهش از آنجا كه بر مفروضات بنيادين استوار است، تقليل پديدارشناسانه داشته و موجودات را به جنبه هاي وجودي شان ، فرو مي كاهد. از اين رو ، پژوهش فاقد فرضيه يا فرضيات مي باشد.مهم ترين يافته ها و نتيجه گيري تحقيق: بر اساس يافته هاي حاصل از اين تحقيق ، تجربه هستي شناسانه از آرامستان هاي تاريخي تابعي از جهانِ مكان و جهانِ آدميان است. بدان معنا كه برخورداري مكان از ساختار وجودي ، انسان را به موقعيت وجودي اش، سوق مي دهد. چنين موقعيت هايي، مختلف بودن آدميان را بيانگري مي كند نه اختلاف آن ها را. زيرا آن ها جلوه هاي متكثر حقيقت بوده و در ذات و گوهرآنها يگانه هستند.