ماهيت حكميت و ضمانت اجراي تصميمات داوري در دعاوي خانواده

مطابق دلالت آيه 35 سوره نساء در صورت خوف از وقوع شقاق بين زوجين لازم است هريك از زوجين حَكَمي تعيين نمايد و حَكمين براي اصلاح بين زوجين اقدام نمايند. تحقق اصلاح، مصاديق متعدد و متنوع دارد و براي نيل به سازش زوجين نمي‌توان به موعظه اكتفا نمود. اگر توصيه‌هاي حكمين مورد اعتناي زوجين قرار نگيرد، غرض از بعث حكم محقق نشده و اصلاح صورت نمي‌گيرد. پژوهش حاضر با هدف بررسي لزوم تعهد طرفين شقاق به تصميمات حكمين و تعيين ضمانت اجراي اين تصميمات به‌روش توصيفي-  اسنادي انجام شد. بدين منظور منابع فقهي معتبر، آثار مكتوب حقوقي و تفسيري و مستندات قانوني بررسي و تحليل شد. نتايج نشان داد كه دلالت التزامي خطاب شرعي لزوم بعث حَكَم و توجه به ماهيت تحكيم در حكميت، لزوم اتباع از تصميمات حكمين و لازم‌الوفاء بودن شروطي را كه براي اصلاح روابط گذاشته مي‌شود، ثابت مي‌كند. ضمانت اجرا ازنظر فقهي مي‌تواند تعزير حاكم باشد كه در قانون منحصر به الزام به ارجاع به داوري است. براين‌اساس، قانون  ازنظر اثربخشي به حَكميت در دعاوي ارجاعي طلاق، نيازمند رفع خلاء و ارائه ضمانت اجراهاي متناسب با روابط زوجين است.