ارائه مدل ساختاري رابطه بين ارتباط والد- فرزند و هويت ايراني- اسلامي با ميانجي‌‌گري عزت نفس در دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف تبيين ارتباط والد- فرزند و رابطه آن با هويت ايراني- اسلامي با ميانجي‌گري عزت نفس در دانشجويان به‌روش غيرآزمايشي از نوع همبستگي انجام شد. جامعه آماري شامل دانشجويان دانشگاه‌‌هاي استان تهران با دامنه سني 18 تا 25 سال بود كه تعداد 262 نفر از ايشان به‌روش نمونه‌گيري دردسترس براي ورود به پژوهش انتخاب شدند. داده‌‌ها با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته هويت ايراني- اسلامي‌‌ و پرسش‌نامه‌هاي استناندارد ارتباط والد- فرزند و عزت‌نفس روزنبرگ جمع‌آوري شد. روايي سازه پرسش‌نامه محقق‌‌ساخته با تحليل عاملي تأييدي و برازش مدل مفهومي پژوهش با مدل‌‌‌‌يابي معادلات ساختاري و نرم‌‌افزارAMOS ‌‌بررسي شد. يافته‌‌ها نشان‌دهنده برازش مطلوب الگوي ساختاري با داده‌‌هاي گردآوري شده بود. همچنين اثر مستقيم ارتباط والد- فرزند و عزت نفس بر هويت ايراني-اسلامي معنادار بود و عزت نفس، رابطه بين ارتباط ‌‌والد- فرزند و هويت ايراني-اسلامي را به‌صورت منفي و معنادار ميانجي‌‌گري نمود. ارتباط والد- فرزند و عزت نفس 48% از واريانس هويت ايراني-اسلامي را در دانشجويان تبيين كرد.