جنسيت در روايت‌‌هاي زنانه و مردانه جنگ از منظر تحليل انتقادي استعاره

پژوهش حاضر با هدف بررسي جنسيت در روايت‌‌هاي زنانه و مردانه جنگ از منظر تحليل انتقادي استعاره به‌روش كيفي از نوع تحليل محتواي كيفي انجام شد. بدين‌منظور كليه آثار علمي مكتوب در اين زمينه مطالعه و استعاره‌‌هاي مفهومي و طرح‌‌واره‌‌هاي به‌‌كار رفته در شش داستان‌‌ با مضمون جنگ استخراج شد. سپس با مقايسه استعاره‌‌ها و طرح‌‌واره‌‌هاي به‌‌كار رفته، شيوه‌‌هاي مفهوم‌‌سازي ذهني نويسندگان از استعاره‌‌هاي مستخرج از آثارشان شناسايي و پس از بررسي و تحليل داده‌‌ها، با تكيه بر نقش جنسيت در پردازش استعاره و چگونگي مفهوم‌‌سازي از طريق استعاره‌‌ها و بينش پنهان در روايت داستان‌‌، انواع طرح‌‌واره‌‌هاي به‌‌كار رفته در داستان‌‌ها استخراج گرديد. نتايج نشان داد كه در آثار نويسندگان زن، بيشترين استعاره‌ مربوط به استعاره هستي‌‌شناختي و كمترين استعاره، جهتي است و در آثار راويان مرد، بيشترين استعاره‌‌ مربوطه به استعاره ساختاري و كمترين استعاره، جهتي است. اين تفاوت در به‌‌كارگيري نوع استعاره توسط زنان نسبت‌به مردان حاكي از نوع نگرش و توانايي يا تمايل بيشتر آنها در ‌‌عينيت بخشيدن مفاهيم انتزاعي است. نتايج نشان داد كه روش فوق مي‌‌تواند براي تحليل روايت از منظر تحليل انتقادي استعاره در ادبيات دفاع مقدس مناسب باشد؛ چراكه طرح‌‌واره‌‌ها ازسويي نشان‌‌دهنده ساخت‌‌هاي زباني و از سوي ديگر نشان‌‌دهنده شكل‌‌گيري تصاوير ذهني درنتيجه مفهوم‌‌سازي است.