تدوين الگوي مطلوب خط‌مشي‌گذاري زيست‌محيطي در بستر گردشگري سبز

گردشگري يكي از صنايع صنعت انعطافپذير و پوياست كه ابعاد و انواع مختلفي دارد. گردشگري سبز يكي از مهمترين انواع آن است كه امروزه بسياري از كشورها توجه ويژه‌اي به آن دارند. يكي از ابعادي كه مي‌تواند در راستاي گردشگري سبز مثمرثمر باشد، حوزه خط‌مشي‌گذاري زيست‌محيطي است. اين حوزه علمي و اجرايي كه در راستاي اقدامات و فعاليت‌هاي حفاظت از محيط‌زيست صورت مي‌گيرد، مي‌تواند پيامدهاي مطلوبي را براي جوامع ايجاد كند. هدف اصلي تحقيق حاضر، تدوين الگوي مطلوب خط‌مشي‌گذاري زيست‌محيطي در بستر گردشگري سبز است كه با استفاده از روش تركيبي به بررسي موضوع مي‌پردازد. رويكرد بكار رفته در اين روش، رويكرد نسبي متوالي با وزن نـابرابر است كه در سه فاز كيفي- كيفي-كمّي انجام مي‌شود. در اين تحقيق، به ترتيب از سه روش گروه كانوني - نظريه داده‌ بنياد-پيمايش جهت تدوين و تأييد الگو استفاده شده است. ابزار اصلي مورد استفاده در فاز كيفي مصاحبه و در فاز كمي پرسشنامه است كه به ترتيب از ۱۳ نفر خبره در فاز كيفي و ۸ نفر در فاز كمي اطلاعات و داده هاي مربوط استخراج شدند. مطابق با يافته هاي تحقيق حدود ۱۷ شاخص اصلي كه به عنوان اصلي ترين مولفه هاي الگو در نظر گرفته شدند، شناسايي شدند مطابق با نتايج بخش ،كمي در ميان شاخصهايي كه مورد بررسي قرار گرفتند، شاخص «ارتباطات و تعاملات نهادهاي متولي از بيشترين نمره در ميان شاخص ها برخوردار است كه نشان دهنده اهميت اين مقوله در الگوي به دست آمده است. از نتايج تحقيق حاضر مي توان به نقش مهم ارتباطات و تعاملات نهادهاي متولي» اشاره كرد، كه مستلزم تدوين خط مشي هاي زيست محيطي دقيق تري در راستاي حمايت از گردشگري سبز است تا بتوان با دستيابي به ساير اهداف، به توسعه پايدار گردشگري نيز دست يافت.