تأثير آموزش گروهي مثبت‌نگري بر بهزيستي رواني و رضايت زناشويي زنان

اين پژهش با هدف تعيين اثربخشي آموزش گروهي مثبت‌نگري بر رضايت زناشويي و بهزيستي رواني در زنان متأهل بسيجي شهرستان آران و بيدگل انجام شد. روش پژوهش، نيمه‌آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري سه‌ماهه با گروه گواه بود. تعداد 28 زن متأهل به روش نمونه‌گيري دردسترس، انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفي در دو گروه 14نفري آزمايش و 14 نفري كنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامه‌هاي رضايت زناشويي و بهزيستي روانشناختي بود. آموزش گروهي مثبت‌نگري براي گروه آزمايش در 8 جلسه يك‌ساعته به اجرا گذاشته شد و در پايان مداخلات آموزشي و بعد از سه‌ماه در مرحله پيگيري، هر دو گروه مجدداً با پرسشنامه‌هاي پژوهش ارزيابي شدند. داده‌ها ازطريق تحليل كواريانس تك‌متغيره تحليل شدند. نتايج نشان دادند آموزش مثبت‌نگري بر نمرات رضايت زناشويي زنان متأهل تأثير مثبت داشته و اين تأثير در مرحله پيگيري نيز پايدار مانده است؛ اما آموزش مثبت‌نگري بر نمرات بهزيستي رواني زنان متأهل تأثير نداشته است؛ بنابراين، پيشنهاد مي‌شود درمانگران در مراكز مشاوره ازدواج، از اين برنامه آموزشي براي بهبود رضايت زناشويي مراجعان بهره ببرند.