اثربخشي مداخلۀ مثبت‌نگر بر باورهاي انگيزشي دانش‌آموزان داراي افت تحصيلي

يكي از مهم‌ترين مسائل و مشكلات نظام‌هاي آموزشي، افت تحصيلي است كه آثار ناگواري از لحاظ مالي و نگرشي بر نظام آموزشي، خانواده و دانش‌آموزان به‌جاي مي‌گذارد؛ بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله مثبت‌نگر بر باورهاي انگيزشي دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه داراي افت عملكرد تحصيلي انجام شد. طرح پژوهش نيمه‌تجربي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از دانش‌آموزان پسر داراي افت‌تحصيلي مدارس شهر دزفول در سال تحصيلي 1399-1398 بودند كه با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش مداخله آموزشي را طي دو ماه و نيم در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت كردند. پرسشنامۀ استفاده‌شده، راهبردهاي خودانگيخته يادگيري بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل كواريانس چندمتغيري استفاده شد. يافته‌ها نشان دادند بين گروههاي آزمايش و كنترل ازنظر باورهاي انگيزشي تفاوت معناداري وجود دارد. به عبارت ديگر، مداخلۀ مثبت‌نگر باعث افزايش خودكارآمدي و ارزش‌گذاري دروني و كاهش اضطراب‌ امتحان در مراحل پس‌آزمون و پيگيري شد. منطبق با يافته‌هاي پژوهش حاضر، مداخله مثبت‌نگر به‌عنوان يك روش كارا براي افزايش خودكارآمدي، ارزش‌گذاري دروني و كاهش اضطراب امتحان كه همگي از زيرمؤلفه‌هاي باورهاي انگيزشي هستند، در دانش‌آموزان داراي افت تحصيلي پيشنهاد مي‌شود.