تأثير تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) بر بيان ژن فاكتور القـاء شـونده بـا هيپوكسـي – يك آلفا (HIF-1α) بافت قلب و شاخص مقاومت به انسولين در موش‌هاي صحرايي ديابتي نوع 2

زمينه و هدف: يكي از شايع ترين بيماري هاي متابوليكي ديابت با ويژگي هيپرگليسيمي و نارسايي عملكرد انسولين درون زاد مي باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر 10 هفته HIIT بربيان ژن HIF1 alpha; در بافت قلب موش هاي صحرايي مبتلا به ديابتي نوع 2 بود. روش ها: در اين مطالعه تجربي، 36 سر موش صحرايي ويستار با ميانگين وزني 58 ±200 گرم به طور تصادفي در گروه هاي كنترل، كنترل ديابتي و تمرين ديابتي قرار گرفتند. گروه تمرين ديابتي پس از القاء ديابت 10 هفته HIIT دريافت كردند. 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮيﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮيﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮيﺢ و سرم و بافت قلب موش lrm;هاي صحرايي جهت بررسي جمع آوري شدند. داده ها با استفاده از آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معني داري 0/05 درصد بررسي شدند. نتايج: نتايج پژوهش حاضر نشان داد ديابت نوع 2 باعث كاهش معنادار بيان ژن HIF1 alpha; در بافت قلب موش هاي مبتلا به ديابت نوع2 مي شود.(P=0/001) . با اين حال HIIT باعث افزايش معناداربيان ژن HIF1 alpha; در گروه ديابتي همراه با تمرين نسبت به گروه كنترل ديابتي شد.(P=0/001) همچنين نتايج نشان داد تمرينات HIIT باعث كاهش معنادارشاخص مقاومت به انسولين در گروه ديابتي همراه با تمرين نسبت به گروه كنترل ديابتي شد.(P=0/001) ازطرفي10هفته HIIT تأثير معناداري بر وزن بطن چپ بافت قلب نداشت (P 0/05) نتيجه گيري: به طوركلي، بر اساس يافته هاي ما به نظر مي رسد ديابت باعث كاهش معنادار بيان ژن HIF1 alpha; در بافت قلب مي شود و HIIT با افزايش حساسيت به انسولين و افزايش HIF1 alpha; ممكن است از بافت قلب آنان محافظت كند.