بررسي اثربخشي فنون وارونه‌سازي عادت بر كاهش اختلال ناخن جويدن و اضطراب حالت/صفت دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر خرم‌آباد

مقدمه: جويدن ناخن يك عادت نامناسب است و علّت دقيق آن قابل بحث است، محققان معتقدند كه معمولاً ناخن جويدن با اختلالات روان‌پزشكي از جمله اضطراب همراه است. اضطراب حالت/صفت را مي‌توان شرايط هيجاني ناپايدار دانست كه بازتاب تفسير فرد از يك موقعيت تنش‌زا در يك دوره زماني خاص بوده و بسته به درجه‌اي كه اوضاع، تهديدآميز درك شده باشد، شدت آن متغير است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي فنون وارونه‌سازي عادت بر كاهش اختلال ناخن جويدن و اضطراب حالت/صفت دانش‌آموزان انجام گرفت. روش بررسي: روش پژوهش، شبه‌آزمايشي بدون گروه گواه با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري بوده است. شش دانش‌آموز پسر مقطع متوسطه اول در طيف سني 15-13 سال كه با مراجعه به مشاوره مدرسه خواستار دريافت كمك شده بودند، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و برنامه فنون وارونه‌سازي عادت را به صورت انفرادي در طي 6 جلسه و به مدت 1 ماه دريافت كردند. براي سنجش متغيرها از مصاحبۀ باليني، ثبت فراواني ناخن جويدن در روز و آزمون اضطراب حالت/ صفت استفاده شد. يافته ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه فنون وارونه‌سازي عادت باعث كاهش ناخن جويدن و اضطراب حالت/صفت دانش‌آموزان مي‌شود. پيگيري يك ماه بعد از اتمام درمان حاكي از ماندگاري اين نتايج بود. نتيجه‌گيري: روش فنون وارونه‌سازي عادت در درمان ناخن جويدن، كاهش اضطراب و بهبود كيفيت زندگي فرد و آسيب هاي ناشي از آن مؤثر است. با توجه به محدوديت ناشي از تعداد كم شركت‌كنندگان اين مطالعه، پيشنهاد مي شود ضمن تكرار مطالعه در نمونه اي بزرگتر، اثربخشي آن در درمان ساير اختلالات عادتي نيز بررسي گردد.