تبيين مؤلفه‌هاي آموزش شهرسازي با تأكيد بر شاخص‌هاي شهر اسلامي

شهر اسلامي، واژه مناقشه آميزي است كه منشأ مباحث گسترده و دنباله داري است كه مفهوم آن از آغاز تاكنون، تحولات و تطورات گوناگوني را تجربه نموده است.علي‌رغم ترديدها و اختلاف‌نظرها بر سر تعريف و تعيين گسترۀ موضوعي، اما مسئله اين است كه تاكنون به اندازه كافي به اين تحولات و تطورات مفهوم شهر اسلامي به صورت منسجم پرداخته نشده است. علاوه بر اين آموزش شهرسازي نيز تحت تأثير شرايط اجتماعي تغيير كرده است. با شناسايي مؤلفه‌هاي آموزش شهرسازي به ويژه شهر اسلامي و سنجش ارتباط اين آموزش‌ها با واقعيت حرفه براي اتصال دانشجويان و دانش‌آموختگان اين رشته با دنياي بيرون و بازار كار مي‌توان به اين هدف دست ‌يافت. بنابراين ضرورت پژوهش، منتج به كالبدشكافي مؤلفه‌هاي آموزش شهر اسلامي مي‌شودكه مي‌تواند به‌عنوان يكي از راه كارهاي ارتقاي دانش، مهارت و نگرش اساتيد و دانشجويان درباره مسائل كمي و كيفي رشته شهرسازي باشد. با توجه به جايگاه آموزش شهرسازي و لزوم تبيين شاخص‌هاي شهر اسلامي، اين پژوهش به دنبال تبيين مؤلفه هاي آموزش شهرسازي با تأكيد بر شاخص هاي شهر اسلامي و سنجش ميزان تأثير آنها بر شاخص هاي شهر اسلامي كه نقش كليدي در تصميم سازي و تصميم‌گيري درباره مسائل شهري دارد و مي‌تواند به اجرايي شدن اهداف و درگير نمودن اساتيد و دانشجويان رشته شهرسازي در فرايند يادگيري اشاره داشته باشد. لذا سؤال اصلي، شناسايي نقش و جايگاه شاخص هاي شهر اسلامي در محتواي آموزش رشته شهرسازي يا فرايند تهيۀ طرح‌هاي شهري است. تحقيق حاضر بر اساس هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و از نظر نحوۀ گردآوري داده ها، تحقيق پيمايشي به شمار مي‌آيد و از شيوۀ مدل‌سازي معادلات ساختاري بهره گرفته است.يافته-هاي پژوهش نشان مي دهد كه كيفيت، روش‌ها و ابزار آموزش با ميزان ضريب مسير 5.22، مربيان و مدرسان با ميزان ضريب مسير 3.26، عوامل اساسي آموزش با ميزان ضريب مسير 4.19، مهارت‌هاي آموزشي با ميزان ضريب مسير 5.08 و در نهايت ارزش‌هاي آموزشي با ميزان ضريب مسير 4.55 و همگي با احتمال 99 درصد بر شاخص هاي شهر اسلامي در بين دانشجويان شهرسازي، تأثير معنادار دارد. از سوي ديگر ارزيابي يافته ها نشان داد كه وجود مؤلفه‌هاي شهر اسلامي مي‌تواند در افزايش دانش اساتيد و برقراري ارتباط مؤثر با دنياي حرفه مثمر ثمر باشد و انگيزه دانشجويان را نيز افزايش دهد.