مقاومت آنتي‌بيوتيكي و فراواني ژن‌هاي حدت fimH، papC وsfa-foc در اشريشيا كلي ‌جدا شده از مدفوع

سابقه و هدف: با توجه به مصرف گسترده  مواد ضد ميكروبي در دامپزشكي و افزايش توليدات دامي به نظر مي‌رسد خطر گسترش مقاومت آنتي‌بيوتيكي در جوامع انساني بيشتر در ارتباط با حيوانات و حوزه دامپزشكي ‌باشد. در اين مطالعه مقاومت آنتي‌بيوتيكي و فراواني ژن‌هاي حدت fimH، papC و sfa-foc در اشريشيا كلي جدا شده از مدفوع اسبهاي كاسپين در گيلان مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روشها: در اين مطالعه مقطعي، سويه هاي اشريشيا كلي از مدفوع ۱۵۷ اسب كاسپين به ظاهر سالم به روش كشت و انجام تست هاي بيوشيميايي جداسازي شدند. الگوي مقاومت نسبت به ۱۷ آنتي بيوتيك، به روش انتشار ديسك و فراواني ژن‌هاي حدت به روش واكنش زنجيرهاي پليمراز در جدايه‌ها بررسي شد. يافته ها: در بررسي فنوتيپي مقاومت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌ها، بيشترين مقاومت به آنتي بيوتيك‌هاي استرپتومايسين و سولفامتوكسازول-تريمتوپريم بود. ايميپنم و جنتامايسين موثرترين آنتي‌بيوتيك‌ها بودند و 51/59 درصد جدايه ها الگوي مقاومت چندگانه آنتي بيوتيكي نشان دادند. فراواني ژن‌هاي حدت fimH، papC و sfa-foc در جدايه‌ها به ترتيب ۹۱، 56/6 و ۳/۳۳ درصد بود. فراواني هر سه ژن مورد مطالعه در جدايه‌هاي MDR به‌طور معني‌داري بيشتر بود (0/05 P). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر بيانگر آن است كه اشريشيا كلي‌هاي جدا شده از مدفوع اسب‌هاي گيلان پتانسيل انتقال مقاومت‌هاي آنتي‌بيوتيكي از طريق محيط و به مخاطره انداختن بهداشت عمومي را دارند.