بررسي علل وقوع سوانح ترافيكي در حاشيه كلان‌شهرها

زمينه و هدف: سوانح ترافيكي و صدمات ناشي از آن، زندگي بسياري از مردم جهان را تهديد مي‌كند و سالانه حدود 1.250 ميليون نفر در جهان در سوانح جاده‌اي كشته و بيش از 50 ميليون نفر دچار آسيب‌هاي جدي مي‌شوند. تحقيق حاضر در راستاي تحليل علل وقوع اين سوانح ترافيكي در حاشيه شهرها با تاكيد بر متغير حاشيه‌نشيني در شهر مشهد است.روش: اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش تحقيق، كيفي از نوع تحليل محتواي جهت‌دار[1] است. جمعيت مشاركت‌كننده شامل روسا، معاونان و كارشناسان پليس راهور در امور تصادفات در تهران هستند، كه به تعداد 21 نفر و براساس نمونه‌گيري گلوله برفي انتخاب شدند. روش گرداوري اطلاعات ميداني و ابزار ان مصاحبه‌هاي عميق نيمه ساختاريافته تا رسيدن به اشباع نظري است. در روايي تحقيق از روش محتوايي و پايايي آن بر طبق ضريب توافق درصدي با تاكيد بر مدل هفت‌گانه كرسول (1391) انجام شده است.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه براي پيش‌بيني و پيش‌گيري سوانح ترافيكي حاشيه كلان‌شهر مشهد براساس اولويت‌بندي صورت‌گرفته توسط مصاحبه شونده‌ها، آموزش، موتورسيكلت سواران، عابران‌پياده، پليس راهور در پيش‌گيري و ايجاد پايگاه‌هاي مردمي از اهميت بيشتري در شناسايي مشكلات ترافيكي و علل سوانح ترافيكي حاشيه كلان‌شهرها نقش داشت.نتايج: نتايج نشان داد كه شرايط حاكم بر حاشيه‌نشيني (براي مثال: تراكم محلات و جمعيت، زيرساخت‌ها و مديريت جامعه شهري) تا اندازه زيادي در وقوع و گسترش سوانح ترافيكي دخيل بوده است.