شبيه‌سازي و ارائه سياست‌هايي براي بهبود ترافيك شهر شيراز

زمينه و هدف: سال‌ها است كه مديران حمل‌ونقل شهرها به‌دنبال راه حل هايي براي كنترل پديده حمل‌ونقل و حل مسئله ترافيك هستند. مسئله حمل‌ونقل و ترافيك در زمان هاي مختلف در حال تغيير است و استفاده از تجزيه ‌و تحليل‌هاي ايستا، راه‌حل مناسبي براي حل مسائل پيچيده و متغير مانند حمل‌ونقل و ترافيك نيست. لذا پژوهش حاضر با هدف شبيه‌سازي موضوع حمل‌ونقل و ترافيك شهري با بهره‌گيري از نگرش سيستمي انجام شد.روش: تحقيق حاضر از نوع مطالعات پويايي‌شناسي سيستم محسوب مي شود. به‌طوركلي، در مطالعات پويايي‌شناسي سيستم از روش تركيبي (كمي و كيفي)، جهت گيري كاربردي و رويكرد استقرايي قياسي بهره گرفته مي شود. در اين مطالعه، متغيرهاي موثر در ترافيك شهري و مقادير بهينه آنها با استفاده از روش پويايي سيستم شناسايي و سپس سياست هايي براي بهبود وضعيت ترافيك ارائه شده است.يافته ها: يافته هاي پژوهش حاكي از شناسايي متغيرهاي تأثيرگذار بر مسئله ترافيك شهري و معرفي سياست هايي براي بهبود سيستم ترافيك شهري پويا است. متغيرهاي مهم شامل: ورود اتومبيل‌هاي جديد، ظرفيت پاركينگ‌ها، قوانين بازدارنده، ميزان تصادفات، ظرفيت خيابان‌ها و ميزان مرگ‌ومير و تولد، در مدل مربوطه وارد و سياست‌ها تبيين شد.نتيجه‌گيري: با انجام شبيه سازي و آزمون رفتار سيستم از حيث وضعيت آينده سيستم ترافيك شهري مورد بررسي قرار گرفت. سپس با دخالت‌دادن سياست هاي مختلف، شرايط متفاوتي در سيستم ايجاد شد تا بتوان به درك بهتري از شرايط لازم براي دست‌يابي به اهداف اين مدل رسيد. نتيجه مدل نشان مي‌دهد كه افزايش روزافزون ظرفيت خيابان‌ها، پاركينگ‌ها، آموزش فرهنگ ترافيك و توسعه زيرساخت‌هاي سفرهاي درون‌شهري ضروري است.