سياست نوپاي انرژي در منطقه شرق آفريقا، مورد كاوي كنيا

كشورهاي جنوب صحراي آفريقا از منابع طبيعي فراواني مانند نفت و گاز برخوردارند كه بالقوه اقتصاد آنها را از فقر رهايي مي دهد. توليدكنندگان نفت و گاز در صحراي آفريقا سياست هايي ملي را براي پيشبرد توسعه اقتصادي پايدار و همه جانبه از طريق صنعت نفت و گاز اتخاذ و اجرا كرده اند. اين سياست ها عمدتاً به دليل بي ثباتي سياسي، زيرساخت هاي ضعيف، فساد، كمبود فناوري، كمبود سرمايه، و ناهماهنگي سياست ها كم كارآمد يا نا كارآمد بوده اند. اين نوشتار با استفاده از روش مطالعه موردي، شواهدي را نشان مي دهد كه سياست هاي ملي براي توسعۀ صنايع نفت و گاز در كشورهاي جنوب صحراي آفريقا مناسب و كافي نيستند. اين مقاله به مرور وضعيت قانون گذاري و سياست گذاري انرژي از دو جنبه مي پردازد؛ اول: سياست گذاري داخلي كنيا و دوم: سياست گذاري منطقه شرق آفريقا با محوريت كنيا به عنوان قطب آتي توليد و صادرات نفت و گاز. سپس نتيجه مي گيرد كه كشورهاي در حال توسعه بايد سياست منطقه اي را در چارچوب وسيع تري نظير بلوك هاي اقتصادي منطقه اي اتخاذ و اجرا كنند. از طريق رويكرد منطقه اي، مناطقي مانند جامعۀ آفريقاي شرقي مي توانند مكانيزم هاي تأمين مالي و امكانات آموزشي را از طريق تجميع اقتصادها فراهم كنند. اين امر باعث مي شود بازارهاي داخلي بتوانند از طريق صنايع نفت و گاز با رعايت اصول عدالت يعني شناخت همۀ ذي نفعان، از توزيع برابر مزايا بهره مند شوند.