كوويد 19 و سياست گذاري مبتني بر اجماع پساواشنگتني و احياي نهادگرايي؛ گذار از نئوليبراليسم

ويروس كرونا جنبه هاي مختلف زندگي بشر در سال 2020 را تحت تأثير قرار داد. تأثيرگذاري اين ويروس بر جنبه هاي اكولوژيكي، اقتصادي، اجتماعي و سياسي زندگي بشر در سراسر جهان مشهود است. از جنبه هاي سياسي، دو ركن مهم نئوليبراليسم، يعني جهاني سازي و خصوصي سازي، به چالش كشيده شده است؛ بنابراين پرسش اصلي اين است كه كرونا چه تأثيري بر نئوليبراليسم داشته است؟ تمركز دولت هاي ملي بر امور داخلي، افزايش اهميت مرزهاي ملي و اوج اهميت همبستگي ملي در جنگ با ويروس كرونا، كاهش ناگهاني تجارت بين المللي و همچنين كاهش شديد سرمايه گذاري هاي بين المللي در سراسر جهان، نشانه هايي است كه روند تضعيف جهاني شدن را نمايان مي سازند. خصوصي سازي عمدتاً به منظور كاهش هزينه هاي عمومي و نيز محدود كردن نقش دولت هاي مركزي در اقتصاد داخلي و بين المللي به منظور تسهيل حركت كالا و خدمات در سراسر جهان براي تقويت نقش و فعاليت شركت هاي بين المللي انجام شده است. خصوصي سازي به جاي توجه به اخلاق اجتماعي و سياست هاي حمايتي بخش دولتي، سودآوري و كسب درآمد را در اولويت قرار مي دهد. از سوي ديگر، خصوصي سازي به دنبال حداكثرسازي سود و درآمد به هنگام مواجهه با جنبه هاي حياتي زندگي عمومي مانند بهداشت، درمان، آموزش، حمل و نقل و تأمين آب و برق است. خصوصي سازي با تضعيف اين بخش ها، به ويژه بهداشت و درمان، زمينه گسترش بيماري همه گير را فراهم مي كند. در شرايطي كه سوداگران سعي در افزايش سود دارند، برداشتن گام هاي مؤثر براي مبارزه و كنترل بيماري همه گير با سنگ موانع برخورد كرده و امنيت بهداشتي با چالش مواجه م يشود. تأكيد مجدد بر امنيت بهداشتي در نقد سياست هاي نئوليبراليستي و اهميت ديدگاه هاي نظري اجماع پساواشنگتني و نهادگرايي به عنوان مدل نظري و فرضيه پژوهش به روش توصيفي تحليلي ارزيابي شد. بازنگري اساسي در نئوليبراليسم، بازگشت به دولت رفاه، افزايش نقش دولت ها، جامعيت بخشي حوزه هاي حمايتي و دربرگيري امنيت بهداشتي در شرايط فراگيري كرونا ضروري به نظر مي رسد.