وجود، زمان و پديدارشناسي وجودي در اشعار شمس لنگرودي

آثار ادبي معاصر ايران، مفاهيم متعدد اگزيستانسياليستي را بازتاب داده است. در اين ميان، رويكردها و مفاهيمي است كه نشان از تأملات وجودي جدي شاعر دارد. مي توان داشتن رويكرد پديدار شناسانه  و بارتاب مفاهيم مرتبط با موضوعات اصلي اگزيستاتسياليستي مانند وجود و زمان را در نظر گرفت. در اين مقاله بازتاب اين مفاهيم در اشعار شمس لنگرودي بررسي شد. نتايج نشان مي دهد كه اين سه مفهومِ عمده وجودي در اشعار پرتعدادي انعكاس يافته است. شاعر ضمن مراعات شعريت و منطق هنري با تمهيدات و فنون شاعري، دغدغه هاي اگزيستانسياليستي خود را نيز منعكس ساخته است. از مفاهيم مرتبط ديگري كه با محوريت اين سه مفهوم در اشعار به چشم مي خورد، اين موارد را مي توان نام برد: تقدم وجود بر ماهيت،جهان و درجهانبودن، زمانمندي، تاريخمندي، پرتاب شدگي، حيث التفاتي، دورِ هرمنوتيكي. با توجه به حضور مفاهيم بنيادي اگزيستانسياليسم در اشعار شمس لنگرودي مي توان با اطمينان، رويكرد اگزيستانسياليستي را در اشعار وي ادعا كرد و بازتاب ديگر مفاهيم اصلي وجودي را نيز انتظار داشت.