ارزيابي رفتار محيط زيستي گردشگران منطقه حفاظت شده ميانكاله بهشهر

برخي از مشكلات محيط زيستي هر منظقه‌اي متاثر از رفتارهاي گردشگران مي‌باشد و براي رفع اين مشكلات نياز است عوامل تاثيرگذار بر رفتار محيط زيستي شناسايي شوند. در اين راستا تحقيق حاضر به بررسي رابطه بين متغيرهاي دانش، نگرش و درك با متغير رفتار محيط زيستي در منطقه گردشگري ميانكاله بهشهر پرداخته است. روش پژوهش پيمايشي بوده و ابزار جمع آوري اطلاعات بصورت پرسشنامه مي‌باشد. سوالات پرسشنامه بر اساس طيف پنج گزينه‌اي ليكرت طراحي شده‌اند و كه پايايي آن از طريق آزمون آلفاي كرونباخ محاسبه شد. جامعه آماري منطقه ميانكاله شامل 340 نفر بازديدكننده بوده است كه با استفاده از فرمول كوكران ، حجم نمونه 181 نفر تعيين شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزارهاي SmartPLS و SPSS صورت گرفت. يافته‌هاي حاصل از مدلسازي معادلات ساختاري نشان داد كه بين متغيرهاي مستقل دانش، نگرش و درك با متغير وابسته رفتار محيط زيستي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. متغير درك با ضريب مسير 0.814 بر رفتار محيط زيستي بيشترين تاثير مستقيم را داشته و ضريب مسير دو متغير نگرش و دانش به ترتيب 0.329 و 0.467 بدست آمد. نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه بين دانش، نگرش و درك محيط زيستي با رفتار محيط زيستي همبستگي مثبت و معني دار وجود دارد كه در بين سه متغير مورد بررسي درك با ضريب همبستگي 0.455 بيشترين همبستگي را با رفتار محيط زيستي دارا مي باشد. ضريب همبستگي براي دو متغير دانش و نگرش به ترتيب 0.209 و 0.237 گزارش شده است. در يك نتيجه كلي مي‌توان گفت متغيرهاي بررسي شده، رفتارهاي مسوولانه محيط زيستي را تقويت مي‌كنند و مسئوليت در قبال محيط زيست را ترويج مي‌دهند.