شناسايي ذينفعان در تصميم‌گيري و سياست گذاري مديريت پسماند(مطالعه كيفي)

امروزه با افزايش توليد پسماند در جوامع شهري، سيستم مديريت پسماند مي‌تواند به عنوان بخشي از سيستم‌هاي جامع مديريت به حساب آيد. اين سيستم شامل ساختار سازماني، فعاليت‌هاي طرح‌ريزي، تعريف مسئوليت‌ها، تعيين روش‌ها و در اختيارگيري منابع لازم براي تهيه، اجرا، بازنگري و حفظ خط‌مشي زيست محيطي است. اين مطالعه با هدف شناسايي ذينفعان در تصميم‌گيري و سياست گذاري مديريت پسماند انجام گرفت. داده هاي مطالعه با استفاده از مصاحبه با ذينفعان به روش گلوله برفي و روند كدگذاري داده ها با استفاده از نرم افزار كيفي N vivo صورت گرفت. تعداد افراد مورد مطالعه با توجه به اشباع داده‌ها و كفايت نظري تعيين و پرسش‌ها نيز به صورت باز مطرح شد. ذينفعان در تصميم گيري حوزه مديريت پسماند در دو گروه سياست‌گذاران و ارائه كنندگان خدمات مديريت پسماند و توليد كنندگان پسماند و مجريان اوليه مديريت پسماند طبقه بندي شدند. مشاركت مطلوب كليه سازمان‌هاي ذينفع درون بخشي و برون بخشي در سيستم‌هاي سياست‌گذاري مديريت پسماند به منظور تحقق هدف بهبود كيفيت بسيار مهم است.