موتيف‌هاي پزشكي در قصه‌هاي مثنوي

نوشتار حاضر پيرامون قصه هايي از مثنوي مي باشد كه حاوي نكات درماني و پزشكي است؛ بدين منظور نگارندگان تمام داستان هاي مثنوي را بررسي و موتيف هاي درماني و پزشكي را از آن استخراج كردند. اين گزاره ها بدون در نظر داشتن نام گوينده به تجويزهاي يك پزشك مي ماند. اين پژوهش نشان داد كه مولانا با مفاهيم پزشكي آشنا بوده است و براي القاي مقصود از گزاره هاي درماني و پزشكي استفاده كرده است؛ سراينده در لابه‌لاي داستان هاي مثنوي در كسوت يك پزشك پديدار شده است و به تشريح بيماري هاي جسمي و به‌ويژه بيماري هاي روحي و طريق درمان آن ها پرداخته است. عمده مطالب درماني مطروحه در مثنوي در ارتباط با مزاج شناسي، نبض شناسي، گياه درماني و شيوه هاي درمان است. در بسياري از داستان ها، شخصيت اصلي داستان درگير يك بيماري جسمي يا روحي بوده كه توسط طبيب جسماني يا روحاني، وضعيت او بهبود يافته است.