الگوي روابط ساختاري اعتياد به تلفن همراه در دانش‌آموزان پسر بر اساس هيجان‌پذيري ‌منفي و استعداد كسالت با نقش ميانجي‌گري خودنظارتي: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: وابستگي به تلفن همراه به دليل ميزان بالاي وقوع، نرخ رشد سريع و پيامدهاي نامطلوب جدي آن به يك مشكل جهاني تبديل شده است. پژوهش حاضر با هدف تعيين الگوي روابط ساختاري اعتياد به تلفن همراه در دانش آموزان پسر بر اساس هيجان پذيري منفي و استعداد كسالت با نقش ميانجي گري خودنظارتي انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع توصيفي بود و جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه مشغول به تحصيل در مدارس دولتي شهر اردبيل در سال تحصيلي 1400 تشكيل داد. از اين جامعه، نمونه اي به حجم 170 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به پرسش‌نامه ‌هاي اعتياد به تلفن همراه، استعداد كسالت، هيجان پذيري منفي و خودنظارتي پاسخ دادند. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه هيجان‌پذيري منفي با مقدار ضريب 0.38، استعداد كسالت با مقدار ضريب 0.27 به صورت مستقيم بر اعتياد به تلفن همراه تأثير معنادار دارند، هم‌چنين هيجان پذيري منفي با مقدار ضريب 0.20 و استعداد كسالت با مقدار ضريب 0.12 با ميانجي‌گري خودنظارتي به صورت غيرمستقيم بر اعتياد به تلفن همراه تأثير معناداري دارند (0.001 p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر، مداخلات مربوط به كسالت، هيجان پذيري منفي و خودنظارتي جهت آموزش تسهيل فعاليت هاي ارزشمند، مديريت هيجانات منفي و تمرين منظم خودنظارتي پيشنهاد مي گردد.