بررسي روند رشد شيرخواران در مادران سالم و مبتلا به ديابت بارداري شهرستان رفسنجان در سال 1396

ديابت بارداري (GDM) مي‌تواند بر شاخص‌هاي رشد نوزادان تاثيرگذار باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي و مقايسه روند رشد شيرخواران زير 2 سال مادران مبتلا به GDM و سالم در شهرستان رفسنجان انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه به‌صورت مقطعي روي 208 شيرخوار زير 2 سال مادران سالم (104 شيرخوار) و مبتلا به ديابت بارداري (104 شيرخوار) در سال 1396 اجرا شد. شاخص‌هاي وزن، قد و دورسر در بدو تولد، 6، 12 و 18 ماهگي اندازه‌گيري گرديد. گلوكز سرم ناشتا بالاي mg/dl 126پس از 8 ساعت ناشتايي به‌ عنوان GDM درنظر گرفته شد. آناليز اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون‌هاي t مستقل، كاي‌دو و آناليز واريانس اندازه‌هاي مكرر انجام گرديد. سطح معني‌داري در آزمون‌ها 0/05 در نظر گرفته شد. نتايج: ميانگين سن مادران ديابتي 5/3 ± 31/8 و مادران سالم 5/5 ± 29/2 سال بود. زايمان سزارين در 73/1 درصد مادران مبتلا به GDM و 57/7 درصد مادران سالم گزارش شد (P=0.020). تغييرات شاخص‌هاي وزن، قد و دورسر در دو گروه در زمان‌هاي بدو تولد، 6 ماه، 12 ماه و 18 ماه بعد از تولد روند افزايشي داشت كه در شيرخواران مادران مبتلا به GDM بيشتر بود (P 0.001). نتيجه‌گيري: روند تغييرات شاخص‌هاي وزن، قد و دور سر شيرخواران متولد شده از مادران مبتلا به GDM بيشتر بود.