همبستگي بين سطح هموگلوبين گليكوزيله و افسردگي در كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت تيپ يك

سابقه و هدف: ديابت تيپ 1، يك بيماري مزمن با عوارض متعدد در درازمدت مي‌باشد كه مي‌تواند يك عامل بروز افسردگي باشد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط سطح HbA1C با افسردگي در كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت تيپ يك مراجعه‌كننده به بيمارستان اميركلا انجام شد.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، تمام كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت تيپ يك مراجعه كننده به درمانگاه غدد بيمارستان اميركلا بابل در فاصله زماني 1397 و 1398 وارد مطالعه شدند. اين كودكان 18-7 سال داشته و حداقل يك سال و نيم از شروع ديابت آن‌ها گذشته بود. سطح HbA1c با ميانگين سه عدد HbA1c (بررسي به فاصله هر 6 ماه) ارزيابي شد. افسردگي با پرسشنامه افسردگي كودكان مارياكواس سنجش شد.يافته‌ها: از 100 بيمار مبتلا به ديابت نوع يك، بر اساس HbA1c متناسب با سن، 22، 74 و 4 درصد به ترتيب كنترل مطلوب، ضعيف و شديد بيماري داشتند. بعد از تعديل متغيرهاي مداخله گر، ريسك افسردگي در افراد با كنترل نامطلوب 1/75 برابر بالاتر از كنترل مطلوب بود، ولي از نظر آماري معني‌دار نبود. ريسك ابتلا به افسردگي در كودكان با سابقه بيش‌تر از 6 سال بيماري،3/74 مرتبه بالاتر از كودكان زير 6 سال سابقه بوده است (0/005=P).استنتاج: پيشنهاد مي‌شود كنترل بهتري بر روي ديابت و سطح HbA1C انجام شود تا احتمال بروز افسردگي در اين بيماران كم‌تر شود.