دوكسوربيسين و نانوليپوزوم دوكسوربيسين القا كننده ي پيري در سلول هاي هپاتوسيت از طريق انباشت عوامل التهابي و فعال‌سازي P53

سابقه و هدف: : القاي پيري سلولي به‌عنوان يك استراتژي جديد براي جلوگيري از تكثير غيرطبيعي سلول‌هاي سرطاني به‌كار مي‌رود.دوكسوربيسين به علت خواص سركوبگرانه و مهاركننده نئوپلازي مورد توجه است، اما دسترسي باليني آن به علت اثرات غير قابل برگشت بر روي بافت غير هدف محدود شده است. به اين ترتيب، ساختارهاي نانوليپوزومي در سيستم‌هاي تحويل دارو با حداقل عوارض جانبي سيستميك توسعه يافتند. نقش بيولوژيكي ليپوزومال دوكسوربيسين در التهاب، پيش نياز براي شروع پيري نامشخص است. اين مطالعه به منظور بررسي عملكرد P53 و نشانگرهاي التهابي مرتبط با پيري در طول دفع نانو ليپوزوم دوكسوربيسين در بافت نرمال كبد طراحي گرديد.مواد و روش‌ها: گروه‌هاي مورد مطالعه در اين مطالعه تجربي، شامل دوكسوربيسين 0/75، 0/5، 0/1 ) و نانوليپوزوم دوكسوربيسين (0/1، 0/05، 0/025) ميلي‌گرم بر كيلوگرم بر وزن بدن موش و گروه كنترل بودند. بافت‌هاي كبد به منظور ارزيابي نشانگرهاي التهابي مورد مطالعه قرار گرفتند و تكنيك PCR Real time براي بررسي بيان P53 استفاده شد.يافته‌ها: داده‌ها نشان داد كه دوز 0/1 ميلي‌گرم بر كيلوگرم بر وزن بدن موش نانو ليپوزوم دوكسوربيسين به‌طور معناداري باعث افزايش پيري در بافت كبد موش‌هاي صحرايي از طريق افزايش بيان ژن P53 (0/5 P) و ماركرهاي التهابي مرتبط با پيري شامل TNF-α، NF κB، اينترلوكين۱ و اينترلوكين۶ (0/01 P) نسبت به دوز مشابه در دوكسوربيسين، گرديد.استنتاج: در اين مطالعه شواهد كافي براي افزايش القاي پيري در بافت كبد رت از طريق نانوليپوزومال دوكسوربيسين نسبت به دوكسوربيسين در هنگام دفع كبدي فراهم گرديد.