اثر مديريت منابع، روش و زمان آبياري بر عملكرد كمي گل و خصوصيات كيفي زعفران

با توجه به آب و هواي خشك و همچنين كمبود شديد آب در مناطق شمال شرقي كشور، كشت محصولاتي كه نياز آبي پايين و در عين حال بهره وري اقتصادي مطلوبي داشته باشند، مورد توجه است. در همين راستا، تحقيقي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تيمار نوع منبع آبياري ( آب چاه W1 و پساب تصفيه شده فاضلاب شهري W2)، نوع سيستم آبياري (آبياري كرتي S1 و آبياري زير سطحي قطره اي S2) و زمان آبياري (عرف منطقه يا 15 مهر T1، 15 روز تاخير T2 و 30 روز تاخير T3) در سال زراعي 1398 در شهرستان تربت حيدريه انجام شد. نتايج نشان داد اثر متقابل نوع آب، نوع سيستم آبياري و زمان آبياري بر تمامي شاخص هاي كمي و كيفي زعفران (تعدادگل، وزن تازه گل، وزن خشك كلاله، وزن خشك خامه، شاخص درشتي گل، پيكروكسين،كروسين، سافرانال، رطوبت، كپك و كليفرم كل) به استثناي وزن خشك كلاله كه در سطح احتمال ۵ درصد معني دار شد، ديگر صفات غير معني دار شدند. بيشترين مقدار براي صفات تعدادگل، وزن گل تازه و وزن خشك كلاله در تيمار W1S1T2 به ترتيب با مقادير 55.3 عدد در مترمربع، 16.6 و 0.85 گرم در مترمربع مشاهده شد. همچنين نتايج نشان دادند در صفات كيفي پيكروكسين،كروسين و سافرانال بهترين مقدار براي تيمار W2S2T3 با مقادير 93، 33.6 و 263.3 (حداكثر جذب ) و بهترين مقدار كليفرم كل در تيمار W1S1T3 با مقدار 11000 عدد در هر گرم به دست آمد. به طور كل مي توان از پساب فاضلاب شهري (با لحاظ كردن مسائل بهداشتي و غذايي)، سيستم زير سطحي و زمان هاي آبياري ديگر در كشت زعفران استفاده كرد.