اثر زيركشنده حشره‌كش‌هاي ايميداكلوپريد و پاي‌متروزين روي واكنش عددي زنبور پارازيتوئيد Lysiphlebus fabarum (Hym.: Braconidae)

كاربرد آفت كش ها ممكن است ويژگي هاي زيستي، رفتار و كارايي دشمنان طبيعي را تحت تاثير قرار دهد. در اين پژوهش، اثر زيركشنده دو حشره كش ايميداكلوپريد و پاي متروزين روي واكنش عددي زنبور پارازيتوئيد Lysiphlebus fabarum (Marshall) در شرايط آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفت. زنبورهاي پارازيتوئيد (با عمر كمتر از 12 ساعت) به مدت24ساعت در معرض باقي مانده غلظت 3.2 پي پي ام (LC25) براي حشره كش ايميداكلوپريد و 2586.6 پي پي ام (LC25) براي حشره كش پاي متروزين در ظروف استوانه اي شيشه اي قرار گرفتند. بعد از 24 ساعت، 6 جفت زنبور زنده مانده به طور تصادفي انتخاب شد و هر جفت به ظروف حاوي گياهچه هاي باقلا داراي تراكم هاي 2، 4، 8، 16، 32 و 64 پوره سن سوم شته Aphis fabae Scopoli رهاسازي شدند. هر تراكم ميزبان 15 تكرار داشت. روزانه مرگ و مير و باروري زنبورهاي پارازيتوئيد تا آخر عمر هر زنبور ماده ثبت شد. ميانگين طول عمر و تعداد شته هاي موميايي شده در كل دوره زندگي زنبورهاي پارازيتوئيدي كه در معرضLC25 ايميداكلوپريد قرار گرفته بودند، به طور معني داري كمتر از شاهد و تيمار پاي متروزين در بيشتر تراكم هاي شته ميزبان بود. طبق نتايج حاصل، ايميداكلوپريد اثرات منفي بيشتري روي حشرات كامل زنبور پارازيتوئيد L. fabarum در مقايسه با پاي متروزين داشت. بنابراين، كاربرد پاي متروزين در قالب كنترل تلفيقي براي كنترل شته A. fabae پيشنهاد مي شود.