بررسي وضعيت سبز بودن كسب‌وكارها در بين زنان روستايي شهرستان ري

امروزه چالش‌هاي محيط‌زيستي كسب‌وكارها يكي از مسائل مهم و نگران كننده‌اي است كه كليه جوامع با آن روبرو هستند. كسب‌وكارهاي روستايي نيز نه تنها از اين قاعده مستثني نيستند، بلكه نظربه ارتباط و وابستگي بيشتر جوامع روستايي با محيط‌زيست و منابع‌طبيعي، از جايگاه شايان توجهي برخوردارند. از همين رو، تحقيق حاضر به سنجش و تحليل وضعيت سبز بودن كسب‌وكارهاي زنان روستايي پرداخته است. جامعه آماري مورد مطالعه شامل زنان روستايي داراي كسب‌وكار در شهرستان ري (246 نفر) و كارشناسان اين حوزه (70 نفر) بود كه بر اساس فرمول كوكران 202 زن روستايي و 50 كارشناس به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده شد. ابزار جمع‌آوري داده دو عدد پرسشنامه محقق ساخته بود و براي تجزيه و تحليل داده‌ها علاوه بر آماره‌هاي توصيفي از روش شاخص‌سازي مبتني بر ميانگين وزني استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه شاخص سبز بودن براي كسب‌وكارهاي زنان روستايي در منطقه مورد مطالعه 2.77 (از پنج) است و اغلب كسب‌وكارها در گروه كسب‌وكارهاي نسبتاً سبز و كمتر سبز جاي دارند و تنها حدود 17 درصد از كسب‌وكارهاي از نظر وضعيت سبز بودن مناسب هستند. در راستاي توسعه شاخص سبز بودن كسب‌وكارهاي زنان روستايي، لازم است تا در درجه اول زمينه ورود افراد جوان و تحصيل كرده به اين قبيل كسب‌وكارها مهيا شده و از توسعه كسب‌وكارهاي مبتني بر مهارت‌هاي دستي كه ذاتاً سبزتر هستند، حمايت شود و در توسعه كسب‌وكارها بر شاخص‌هايي مانند استفاده از انرژي‌هاي تجديدپذير كه در حال حاضر كمتر مورد توجه هستند، تاكيد گردد.