رابطه‌ي بين صلاحيت‌هاي اجتماعي و قصد كارآفرينانه دانشجويان دختر رشته‌هاي كشاورزي دانشگاه تهران

صلاحيت اجتماعي يكي از قابليت‌هاي مهم براي كارآفريني است كه امكان برقراري ارتباط با ديگران را فراهم مي‌كند. هدف اين پژوهش تحليل رابطه‌ي بين صلاحيت‌هاي اجتماعي و قصد كارآفرينانه دانشجويان دختر كشاورزي دانشگاه تهران بوده است. جامعه‌ي آماري پژوهش را دانشجويان دختر كارشناسي‌ارشد دانشكده‌ي كشاورزي دانشگاه تهران تشكيل مي‌دادند كه 63 نفر از آنان با استفاده از نرم‌افزار SPSS Sample Power و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه استفاده شد. روايي صوري پرسش‌نامه با نظرسنجي از متخصصان و قابليت اعتماد سازه‌هاي پژوهش با محاسبه آلفاي كرونباخ تاييد شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد صلاحيت اجتماعي و قصد كارآفرينانه اكثر دانشجويان متوسط به پايين بود. نتايج تحليل همبستگي نشان داد بين صلاحيت همكاري، صلاحيت همدلي، صلاحيت اقناع و مديريت احساسات با قصد كارآفرينانه رابطه‌ي مثبت و معني‌داري وجود دارد. نتيجه‌ي مدل‌سازي معادلات ساختاري نيز نشان داد بين صلاحيت اجتماعي با قصد كارآفرينانه دانشجويان رابطه‌ي معني‌داري وجود دارد. نظام آموزش كشاورزي در كنار آموزش صلاحيت‌ها يا مهارت‌هاي سخت به دانشجويان بايد به پرورش صلاحيت‌هاي نرم از جمله صلاحيت اجتماعي در آنان نيز توجه ويژه‌اي نمايد.