اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر اضطراب و استرس ادراك شده در بيماران مبتلا به كرونا

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني برشفقت، بر اضطراب و استرس ادراك شده در بيماران مبتلا به كرونا انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه اماري شامل تمامي مبتلايان به بيماري كرونا، مراجعه كننده به بيمارستان شهيد رجايي تنكابن در تابستان و پاييز ۱۴۰۰ بود. حجم نمونه شامل 30 نفرمبتلا به ويروس كرونا بود كه با روش نمونه گيري در دسترس و با توجه به ملاك‌هاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمايش مداخله اموزشي را طي 8 هفته و ۸ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي دريافت نمودند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده شامل مقياس اضطراب كرونا علي پور و همكاران و پرسشنامه استرس ادراك شده كوهن و همكاران بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس چند متغيره (مانكوا) استفاده شد. يافته‌ها نشان داد مداخله درمان مبتني بر شفقت به طور معناداري باعث كاهش اضطراب و استرس ادراك شده در بيماران مبتلا به كروناگرديد. منطبق با يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان مداخله درمان مبتني بر شفقت را به عنوان روشي كارآمد جهت كاهش اضطراب و استرس ادراك شده در بيماران مبتلا به كرونا پيشنهاد داد.