بهينه يابي مكان ميكروتوربين در بلوك‌هاي ساختماني كم ارتفاع براي استفاده از انرژي پايدار باد (نمونه موردي شهر قزوين)

با توجه به مزاياي استفاده از انرژي پاك باد و نظر به تأثيرات منفي محيطي مزارع بادي و توربين‌هاي بزرگ و اتلاف انرژي در مرحله انتقال برق، توربين‌هاي كوچكي با قابليت بهره‌برداري از انرژي باد در محل تقاضا ساخته شده‌اند. اين ميكروتوربين‌ها در مقياس‌هاي كوچك و بين ساختمان‌ها قابل استفاده است؛ ليكن در شرايط عادي سرعت باد در محيط شهري و به‌ويژه در ارتفاع پايين، حداقل سرعت مورد نياز توربين‌ها را برآورده نمي‌كند. ازآنجاكه توان توليدي توربين‌ها با مكعب سرعت باد رابطه مستقيم دارد؛ قرارگيري توربين در مكاني با حداكثر سرعت باد ضروري است. هدف اين مقاله ايجاد كانالي براي تشديد جريان هوا و شناسايي مكان بهينه قرارگيري ميكروتوربين در بين و بر روي بام ساختمان‌هاي كم‌ارتفاع است؛ به‌طوري‌كه با تقويت سرعت باد، نياز ميكروتوربين براي عملكرد مناسب برطرف گردد. اين مطالعه با مقايسه سرعت باد در سه كانال 6، 12 و 18 متري بين ساختمان‌ها بعنوان معابر استاندارد شهري، در غرب شهر قزوين با پتانسيل باد نسبتاً خوب و همچنين سه نقطه بر روي محور مياني بام ساختمان از طريق شبيه‌سازي CFD و ايجاد پروفايل سه‌بعدي، افزايش سرعت باد در تمامي موارد را نمايش مي دهد. حداكثر تشديد سرعت باد در كانال 6 متري تا 43% مشاهده شده كه گزينه بهينه از موارد مطالعه شده براي استفاده از انرژي تجديد پذير باد مي‌باشد. همچنين در بين موقعيت‌هاي روي بام، نقطه بادگير ابتداي ساختمان با افزايش 17% شدت باد در فاصله 3 متري روي سقف، بعنوان گزينه عملي اولويت دوم معرفي شده است.