اولويت بندي واحدهاي همگن مناظر طبيعي به روش آنتروپي شانون ويكور (مطالعه منطقه حفاظت شده البرز مركزي تحت مديريت استان البرز)

شناسايي واحدهاي همگن، يكي از فرازهاي مهم در برنامه‌ريزي و مديريت سرزمين است. از اين‌ رو در اين پژوهش جهت تعيين واحدهاي همگن منظر كه پايه مطالعات ارزيابي و زيباشناسي مناظر را تشكيل مي‌دهد؛ ابتدا از طريق مرور منابع، معيارها و شاخص‌هاي مورد استفاده تشخيص واحد همگن شناسايي شد. سپس بر اين اساس و با توجه به مقياس مطالعه و شرايط منطقه مورد مطالعه، شاخص‌هاي مورد استفاده براي تشخيص واحد همگن و نقشه‌سازي با هدف ارزيابي منظر انتخاب شد. پس از آن به تهيه نقشه هر يك از آن‌ها پرداخته شد و از طريق همپوشاني آن‌ها نقشه واحد همگن منظر تهيه شد. در نهايت اولويت‌بندي واحدهاي همگن منظر براساس سه معيار فاصله تا شبكه دسترسي، فاصله تا سكونتگاه‌هاي روستايي و فاصله از محدوده‌هاي غير قابل دسترسي به منظر با استفاده از روش آنتروپي شانون – ويكور صورت گرفت. شاخص‌هاي تشخيص واحد همگن شامل ارتفاع، شيب، منظر گياهي، قابليت ديد روستا، قابليت ديد رودها اصلي و فصلي، ريختار زمين و خاك، تيپ و تراكم پوشش گياهي بود. تلفيق مكاني نقشه شاخص‌ها منجر به شناسايي913 واحد همگن منظر در قالب 147 تركيب مختلف شد. نتايج نشان داد 18 درصد مساحت منطقه، براي ارزيابي زيباشناختي با هدف گردشگري مناسب است. اولويت‌بندي با روش آنتروپي ويكور نشان داد، حدود 10 درصد واحدهاي همگن شناسايي شده بالاترين اولويت براي ارزيابي زيباشناختي با هدف گردشگري دارد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد، با كاربرد شاخص‌هاي مكاني مرتبط با ارزيابي منظر، مي‌توان واحد ارزيابي مستقلي براي بررسي‌هاي منظرشناسي در برنامه‌ريزي سرزمين بويژه براي اهداف طبيعت گردي، شناسايي نمود.