بررسي نرخ ابتلا به آسيب رباط متقاطع قدامي در رشته بسكتبال و الگوهاي تمرين مناسب براي پيشگيري از نوع غير تماسي آسيب

مقدمه و اهداف امروزه از مهم‌ترين و پر تكرارترين آسيب‌هاي ورزشي اندام تحتاني در بسياري از رشته‌هاي ورزشي آسيب رباط صليبي قدامي است كه دانش در اين زمينه و برنامه‌هاي تمريني مناسب براي جلوگيري از اين آسيب مي‌تواند براي تمام ورزشكاران و مربيان راهگشا باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسي شيوع اين آسيب در رشته بسكتبال و بررسي نتايج حاصل از برنامه‌هاي تمريني متفاوت در كاهش ريسك ابتلا به آسيب رباط صليبي قدامي مي‌باشد.مواد و روش‌ها در اين مطالعه مروري با استفاده از منابع اطلاعاتي بين المللي ساينس دايركت، امرالد اينسايت، پروكوئيست، تيلور اند فرانسيس، اسكوپوس، وب آو نالج، اسپرينگر  و همچنين منابع اطلاعاتي داخلي مگ ايران، سيويليكا، پايگاه جهاد دانشگاهي، ايرانمدكس صورت گرفت. بازه زماني اين پژوهش بين سال‌ها 2000 تا 2019 تعيين شد. در جستجوي مقالات كليد واژه‌هاي آسيب رباط متقاطع قدامي، آسيب زانو، فرود تك پا، پرش، فرود، برنامه تمريني در مقالات داخلي مورد توجه قرار گرفت. با توجه به معيارهاي خروج مقاله‌ها از مجموع 220 مقاله مرتبط يافت شده 42 مقاله انتخاب و مورد بررسي قرار گرفت.يافته‌ها ابتلاي زنان با اين آسيب به‌طور معناداري در تمام سطوح مهارت بيشتر است، به‌طوري كه در سطح مهارت حرفه‌اي، زنان، 5 برابر بيشتر از مردان به اين آسيب مبتلا شدند و در سطح غير حرفه‌اي نيز نرخ ابتلا حدود 3 تا 4 برابر بيشتر است. بيشترين ميزان ابتلا مربوط به زنان بسكتباليست حرفه‌اي با نرخ 5.5 در هر 1000 ورزشكارتمرين و كمترين مربوط به ورزشكاران مرد غير حرفه‌اي با نرخ 0.02 با همان معيار است. از مجموع مقالات بررسي شده در حيطه برنامه تمريني مناسب پيشگيري از آسيب، 32 درصد مقالات به بررسي تأثير تمرينات عصبي عضلاني، 18 درصد تمرينات تركيبي، 26 درصد تمرينات قدرتي و 24 درصد تمرينات ثبات هسته مركزي پرداختند. به نظر مي‌رسد تمرينات ثبات هسته مركزي با 80 درصد تأثيرگذاري، مؤثرترين برنامه تمرين پيشگيرانه آسيب است.نتيجه‌گيري  با توجه به نرخ ابتلاي به اين آسيب و ميزان تأثير اين آسيب در هزينه‌هاي درمان، طول مدت بازگشت به ورزش و ايجاد زمينه براي ساير آسيب‌ها، بررسي جامع در مورد تمرينات مؤثر بر پيشگيري از اين آسيب داراي اهميت باشد. اين موضوع براي بسكتباليست‌هاي زن حرفه‌اي داراي اهميت بيشتري است. در بين برنامه‌هاي تمريني، برنامه تمريني ثبات هسته مركزي بيشترين تأثيرگذاري مؤثر و برنامه تمريني تركيبي كمترين تأثير را با توجه به معيارهاي مختلف بررسي آسيب در پيشگيري از اين آسيب داشته‌اند.