تأثير هفت جلسه برنامه آموزشي با تواتر تمريني انبوه و فاصله دار بر اكتساب مهارت دوچرخه‌سواري در پسران اتيسم و سالم شهر تهران

مقدمه و اهداف اكتساب مهارت دوچرخه‌سواري در افراد اتيسم و سالم با توجه به شرايط تمريني و نوع مداخله آموزشي نتايج متنوعي در پي دارد. اغلب افراد مبتلا به اتيسم اين مهارت را ياد نمي ‌گيرند. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثر هفت جلسه برنامه آموزشي ويژه با توالي تمرين انبوه و فاصله‌دار بر فراگيري مهارت دوچرخه‌سواري در پسران اتيسم و سالم ساكن شهر تهران بود.مواد و روش‌ها در اين مطالعه، 24 پسر اتيسم (ميانگين سن 11.92±2.55سال) و 12 پسر سالم (ميانگين سن 38.2±33.9 سال) ساكن شهر تهران به‌صورت در دسترس و بر اساس ملاك ‌هاي ورود انتخاب و پس از انجام پيش‌آزمون تبحر مهارت دوچرخه‌سواري به‌صورت تصادفي به دو زيرگروه همگن با تواتر تمريني متفاوت شامل تمرين انبوه ( 7 جلسه متوالي يك‌ساعته) و تمرين فاصله‌دار(تمرين به‌صورت يك روز در ميان) تقسيم شدند. تمرينات به‌صورت انفرادي و بر روي دوچرخه عادي و بدون وسايل حمايتي انجام شد. پس از 7 جلسه آموزش مجدداً آزمون تبحر مهارت به‌صورت حداقل 30 متر راندن مستقل، توانايي ترمز كردن، استارت شروع و دور زدن، به دست آمد. داده‌ها با استفاده از محاسبه درصد، آزمون تي وابسته و تحليل كوواريانس در سطح معنا داري 0.05 تحليل شد.يافته‌ها نتايج آزمون تي وابسته نشان داد اكتساب مهارت دوچرخه‌سواري با تواتر تمريني انبوه در گروه‌هاي اتيسم (0/01) و سالم (0/01) و تمرين فاصله‌دار در گروه‌هاي اتيسم (0/02) و سالم (0/00) پس از مداخله برنامه آموزشي نسبت به پيش‌آزمون افزايش معناداري داشت. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد بين اثر گروه (0/106)، تواتر تمرين (0/063) و اثر متقابل گروه و تواتر تمرين (0/269) بر اكتساب مهارت تفاوت معناداري وجود ندارد.نتيجه‌گيري يافته‌ها به اين موضوع اشاره دارد كه صرف‌نظر از عدم تأثير تواتر تمرين و تفاوت ‌هاي فردي در گروه‌ هاي اتيسم و سالم، برنامه تمريني ارائه شده در اين پژوهش منجر به اكتساب مهارت دوچرخه‌سواري شد. بنابراين مي ‌توان به مربيان و خانواد‌ه‌ها پيشنهاد كرد از برنامه حاضر به‌عنوان روشي با كمترين هزينه و بالاترين بهره‌وري براي اكتساب مهارت دوچرخه‌سواري در افراد اتيسم و سالم استفاده كنند.