مدل‌يابي ساختاري سلامت اجتماعي، جسماني‌رواني و ارزش‌گذاري به تصوير بدني با ميانجيگري سلامت معنوي در كيفيت زندگي سالمندان

زمينه و هدف سلامت اجتماعي، سلامت جسماني - روان‌شناختي و معنوي از ابعاد سلامت هستند و كيفيت زندگي از مهم‌ترين شاخص‌هاي توسعه انساني است. متغيرهاي فراواني مي‌توانند در ادراك و احساس كيفيت زندگي سالمندي نقش داشته باشند. از اين رو، آگاهي از كيفيت زندگي سالمندان براي انجام مداخلات صحيح مراقبتي و حمايتي ضروري است. اين مطالعه با هدف طراحي الگوي سلامت اجتماعي، جسماني‌رواني و ارزش‌گذاري به تصوير بدني با نقش ميانجي سلامت معنوي در كيفيت زندگي سالمندان شهر تهران انجام شد.مواد و روش‌ها مطالعه توصيفي‌تحليلي، گذشته‌نگر با رويكرد مدل‌يابي ساختاري انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل يك ميليون سالمند ساكن شهر تهران بود. نمونه‌گيري در دو مرحله به‌صورت خوشه‌اي و در دسترس براي انتخاب پارك‌هاي مناطق 22گانه و 270 سالمند (با فرمول تاباكينگ فيدل) انجام شد. داده‌ها با شاخص‌هاي آمار توصيفي و مدل‌يابي ساختاري با تكنيك تحليل مسير و تحليل عاملي تأييدي در نسخه 22 نرم‌افزار SPSS22 و Amos تجزيه‌و‌تحليل شدند.يافته‌ها افرادي كه وارد مطالعه شدند، 132 مرد و 138 زن سالمند بين 60 تا 70سال بودند. خروجي داده‌ها نشان داد متغير كيفيت زندگي به ترتيب با سلامت جسماني‌رواني(β=0.084, P 0.01), ، سلامت معنوي (β=0.0847, P 0.01), سلامت اجتماعي (β=0.103, P 0.01), و ارزش‌گذاري به تصوير بدني (β=0.074, P 0.01), رابطه قوي مثبت در سطح معنا‌داري 0/01 دارد. بين متغيرهاي پيش‌بين (سلامت اجتماعي، سلامت جسماني‌رواني و ارزش‌گذاري به تصوير بدني) و همبستگي (0/764 تا 0/694) رابطه قوي مثبت در سطح معنا‌داري P 0.01 گزارش شده است.نتيجه‌گيري سطح كيفيت زندگي سالمندان پارك‌هاي سطح شهر تهران با توجه به سلامت اجتماعي، جسماني‌رواني و سطح ارزش‌گذاري به بدن به واسطه نمرات بالاي سلامت معنوي‌شان، در حد متوسط و خوب گزارش شده است. بنابراين سلامت معنوي متغير مهمي در كيفيت زندگي دوره سالمندي اين گروه بوده است.