تأثير هشت هفته تمرينات آبي بر كنترل پاسچر و استراتژي‌هاي بازيابي تعادل در سالمندان مرد 70 - 60سال

زمينه و هدف خطر سقوط در افراد همراه با بالا رفتن سن افزايش پيدا مي‌كند. تمرينات آبي علاوه بر ايجاد يك محيط امن براي اين افراد باعث كاهش احتمال زمين خوردن در سالمندان مي‌شود. هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرينات آبي بر كنترل پاسچر و استراتژي‌هاي بازيابي تعادل است.مواد و روش‌ها تعداد 30 نفر از سالمندان شهر كرمان براي شركت در تحقيق انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه كنترل (ميانگين±انحراف استاندارد: سن 2/58±‌63/67سال، قد 4/74±‌169/27سانتي‌متر و جرم بدن 6/95±‌71/00كيلوگرم) و آزمايش (ميانگين±انحراف استاندارد: سن 3/07±65/00 سال، قد 50/34±169/27 سانتي‌متر و جرم بدن 4/31 ±71/20 كيلوگرم) قرار گرفتند. شاخص‌هاي نوسان پاسچر آزمودني و استراتژي‌هاي بازيابي تعادل در هنگام اغتشاش ناگهاني (رو به عقب و رو به جلو) به وسيله تردميل به ترتيب با استفاده از دستگاه بايودكس و دستگاه موشن آنالايز اندازه‌گيري شد. بعد از انجام مراحل تست‌گيري گروه آزمايش به مدت هشت هفته (سه جلسه 45‌دقيقه‌ا‌ي در هر هفته) در تمرينات آبي در قسمت كم‌‌عمق استخر شركت كردند. در حالي كه گروه كنترل بدون هيچ‌گونه مداخله‌اي به زندگي روزمره خود مي‌پرداختند. از آزمون تحليل كوواريانس براي تحليل داده‌ها استفاده شد (P 0.05). يافته‌ها اجراي هشت هفته تمرينات آبي تأثير معني‌داري بر نمرات كنترل پاسچر و استراتژي‌هاي بازيابي تعادل داشته است (P 0.05). نتايج نشان داد كه همراه با افزايش تعادل در سالمندان استراتژي تعادل اين افراد نيز از ران به سمت مچ پا منتقل شده است.نتيجه‌گيري با توجه به اينكه تمرينات آبي بر توانايي كنترل پاسچر و استراتژي‌هاي بازيابي تعادل سالمندان تأثير معني‌داري داشته ‌است و با ايجاد تغيير در الگوي فعال شدن عضلات سبب افزايش ثبات پاسچرال و بهبود تعادل شده ‌است ، پيشنهاد مي‌شود از اين تمرينات در برنامه‌هاي تمريني سالمندان جهت كاهش خطر سقوط و بهبود تعادل، استفاده شود.