رديابي فرهنگ دخالت والدين و نقش آن‌ها در ازدواج فرزندان در شاهنامۀ فردوسي

بحث در بارۀ  فرهنگ دخالت والدين و نقش مثبت يا منفي آن‌ها در ازدواج فرزندان، با توجه به آخرين آمار سازمان ثبت احوال كشور، در سال 1398، مبني بر منجر شدن بيش از 30% ازدواج‌ها به طلاق، يكي از مباحث مهم جامعه‌شناسي خانواده به شمار مي‌رود؛ بنابراين هرگونه پژوهشي در اين زمينه كه بتواند به نوعي در ريشه يابي علل و عوامل ناموفق بودن درصد بالايي از ازدواج‌ها به مسؤولين و يا پژوهشگران حوزۀ خانواده، در پيش‌گيري يا كاهش وقوع پديدۀ طلاق ياري كند، مي‌تواند قابل اعتنا باشد؛ لذا پژوهش حاضر با توجه به اهميت موضوع، يكي از قديمي‌ترين منابع ادبي ايران، يعني شاهنامۀ فردوسي را، كه مدل‌هاي مختلفي از ازدواج فرزندان را در بطن خود جاي داده به عنوان جامعۀ آماري انتخاب كرد و مسألۀ نقش والدين در ازدواج فرزندان را با استفاده از روش تحقيق كيفي و تحليل داده‌ها به روش توصيف فراواني و فراواني درصدي از نوع تاريخي، در اين اثر مورد مطالعه قرار داد. نتيجۀ اين پژوهش نشان داد در تمامي 21 ازدواجي كه فرزندان داراي پدر بودند، پدران در ازدواج فرزندنشان نقش داشتند در حالي‌كه مادران فقط در سه مورد از ازدواج فرزندانشان نقش ايفا كرده‌اند. هم‌چنين مشخص شد بيش از 60% درصد ازدواج‌ها تحميلي بود و در همۀ ازدواج‌هاي تحميلي پدر عامل اجبار شناخته شد. 93% ازدواج‌هاي تحميلي اختصاص به دختران داشت و بيش از 80% ازدواج‌هاي تحميلي كه نتيجۀ آن در شاهنامه گزارش شده، ناموفق بود.