بررسي وضعيت ذخيره ماهي ساردين سند (Sardinella sindensis Day, 1878) با استفاده از مدل صيد-حداكثر محصول پايدار در آب‌هاي جنوبي ايران (خليج فارس و درياي عمان)

درميان گونه‌هاي مختلف ماهيان سطح‌ زي‌ريز، گونه ساردين سند (Sardinella sindensis Day, 1878) يكي از مهم‌ترين گونه‌هاي اقتصادي مورد بهره‌برداري توسط صيادان است. در سال‌هاي اخير، ميزان صيد اين گونه افزايش يافته و با توجه به داده‌هاي محدود، امكان استفاده از مدل‌هاي مبني بر داده‌هاي تكميلي براي ارزيابي ذخاير آن وجود ندارد. در مطالعه حاضر، جهت تعيين وضعيت ذخيره ماهي ساردين سند در آب‌هاي جنوبي از مدل صيدحداكثر محصول پايدار(Catch - Maximum Sustainable Yield, CMSY) استفاده شد. داده‌هاي صيد مربوط به 23 سال گذشته (1398 - 1376) جمع‌آوري و براي محاسبه نقاط مرجع شيلاتي وارد مدل شدند. مقدار محاسبه شده براي شاخص B/BMSY توسط مدل بيشتر از 1/0 و مقدار شاخص F/FMSY كمتر از 1/0 تخمين زده شد كه بيانگر عدم صيد بي‌ رويه از ذخيره اين گونه در آب‌هاي جنوبي كشور مي‌باشد. مقدار حداكثر محصول قابل برداشت (Maximum Sustainable Yield, MSY) 86 هزار تن تخمين زده شد كه در چند سال اخير ميزان برداشت، بيشتر از اين مقدار بوده كه اين امر باعث شده است تا ذخيره به تدريج به سمت حالت صيد بي ‌رويه حركت نمايد. با توجه به نتايج حاصل، پيشنهاد مي‌شود كه كنترل و مديريت بر فعاليت‌هاي صيد و صيادي بصورت منطقه‌اي (به ويژه در آب‌هاي استان هرمزگان) و با در نظر گرفتن پتانسيل‌هاي شيلاتي، همراه با پايش وضعيت بهره‌برداري و با در نظر گرفتن عوامل محيطي تأثيرگذار بر ذخاير اين ماهيان صورت پذيرد.