تفكيك فلوريستيك گروه‌هاي اكولوژيك بزرگ مقياس در جنگل‌هاي زاگرس مركزي

آيا تفاوت‌هاي اقليمي و تغييرات خشكسالي در تركيب گياهي جنگل ‌هاي زاگرس مركزي، كه در فواصل جغرافيايي طولاني از هم قرار دارند، مؤثرند، و نقش متغيرهاي توپوگرافي ارتفاع از سطح دريا و جهت دامنه در اين اختلاف احتمالي چيست؟ براي پاسخ به اين پرسش‌ در اين تحقيق فهرست گياگان (فلور) ۱۵ جنگل زاگرس مركزي، در قالب پنج شكل زيستي گياهي در بين دره‌هاي دو رودخانه گردبيشه و بازفت در طول ۱۷۰ كيلومتر توسط ۲۲۶ قطعه نمونه نيم هكتاري به دست آمد. از روش‌هاي خوشه ‌بندي دو طرفه و آزمون پاسخ چندگانه‌‌ جايگشت استفاده شد و اختلاف معني ‌‌دار در تركيب گياگان در سطح چشم ‌‌انداز تأييد و اجتماعات گياهي در قالب سه گروه اكولوژيك شرقي، مركزي و غربي منفك شدند. از تجزيه تطبيقي متعارف براي تعيين همبستگي تغييرات تركيب گياهي با شاخص‌هاي اقليمي و توپوگرافي و همچنين فرم رويشي گياهان استفاده شد. نتايج نشان دادند كه، جنگل‌هاي گروه اكولوژيك غربي كاملاً با شاخص خشكي دو مارتن همبستگي مثبت دارند، درحالي كه اين شدت خشكسالي است كه گروه‌هاي اكولوژيك شرقي و غربي را متفاوت مي‌كند. همچنين عامل ارتفاع از سطح دريا در تمايز گروه‌هاي اكولوژيك شرقي و مركزي از يكديگر اثر معني‌ داري داشته است. عمده تفاوت سه گروه اكولوژيك از نقطه‌ نظر شكل زيستي گياهان به همبستگي معني‌دار تروفيت‌ها، كريپتوفيت‌ها و همي‌ كريپتوفيت‌ها با خشك‌ترين گروه اكولوژيك (شرقي) برمي‌گردد. با وجود جنگلي بودن تمام قطعات نمونه، فانروفيت‌ها در تمايز گروه‌هاي اكولوژيك بي ‌تأثير بودند.