پايش تغييرات فراواني پوسته استراكودها در مغزه رسوبي (مطالعه موردي: تالاب بين‌المللي گاوخوني)

پايش تغييرات فراواني پوسته سخت غيرقابل تجزيه استراكدها مي‌تواند به عنوان يك شاخص زيستي، اطلاعات ارزشمندي را از شرايط گذشته رسوبات تالاب‌هاي داخلي ارائه دهد. بدين منظور مغزه رسوبي با طول 38 سانتي‌متر در محدوده ابتداي دلتاي تالاب بين‌المللي گاوخوني (ايستگاه شاخ كنار) با استفاده از نمونه بردار مغزه‌گير رسوب ايستا در فروردين 1398 برداشت شد و شمارش تعداد پوسته استراكودها در 5 گروه اندازه ذرات همزمان با تعيين مشخصات فيزيكي رسوبات (دانه‌بندي، چگالي و درصد رطوبت) انجام گرفت. نتايج حاصل نشان مي‌دهد ضريب همبستگي منفي معني‌دار (0/686 - تا 0/477 - = r) بين تراكم گروه‌هاي اندازه غالب استراكودها با درصد سنگريزه و ماسه برقرار است. همچنين نتايج نشانگر ضريب همبستگي مثبت معني‌دار (0/579 تا 0/638 = r) بين تراكم گروه‌ها با ميزان سيلت و رس است. از همبستگي منفي استراكودها با ذرات درشت‌دانه مي‌توان استنباط كرد كه احتمالاً در اين منطقه شرايط پرانرژي محيطي مثل سيلاب‌هاي فصلي و سيلاب‌هاي عظيم در دوران ترسالي باعث كاهش تراكم استراكودها شده است. در حاليكه بر هم خوردن رژيم هيدروژيكي طبيعي رودخانه زايند‌رود و نرسيدن سيلاب‌هاي شديد به دلتاي رودخانه‌ در سه دهه اخير باعث كاهش انرژي محيطي دلتا و افزايش درصد ذرات سيلت و رس و تراكم استراكدها شده است.