تحليل لكه‌هاي داغ سنجه‌هاي سيماي سرزمين و شاخص رواناب سيماي سرزمين در استان اردبيل

لكه‌هاي داغ به مكان‌هايي مربوط مي‌شوند كه در آن‌ها فرآيندي غيرعادي رخ داده است. شناسايي اين لكه‌ها از لحاظ بوم‌ شناختي مي‌تواند به كارشناسان و مديران در تحليل وضعيت سلامت و پايداري كمك شاياني نمايد. لذا، پژوهش حاضر با هدف تحليل خود همبستگي فضايي و شناسايي لكه‌هاي داغ مربوط به 11 سنجه سيماي سرزمين، شاخص رواناب سيماي سرزمين (Runoff Landscape Index, RLI) و عامل‌هاي مرتبط با آن در 28 حوضه استان اردبيل انجام شد. ميانگين مقادير مثبت شاخص z حاصل از شاخص موران (Moran) بيان‌ گر وجود همبستگي مكاني در حوضه‌هاي مورد مطالعه است. هم‌ چنين، نتايج موران محلي نشان داد كه سنجه‌هاي مورد بررسي داراي الگوي فضايي ساختاريافته در منطقه‌ مطالعاتي هستند و به ‌صورت تصادفي توزيع نشده‌اند. الگوي كاملاً تك قطبي براي عامل پوشش زمين (λC)، عامل خاك (λK) و RLI يافت شد. مقادير منفي شاخص موران محلي نيز براي عامل توپوگرافي (λs) الگوي پراكنده را اثبات كرد. توزيع مكاني لكه‌هاي داغ و سرد با استفاده از شاخص گتيس - ارد جي (Getis - Ord - Gi) نشان داد كه λC در حوضه‌هاي احمد كندي، اكبرداود، درو، مشيران، فيروزآباد، لاي، نير و هير فاقد الگوي معني ‌دار و در حوضه‌هاي ايريل، نمين و ننه‌كران داراي لكه‌هاي سرد در سطح اطمينان 90 درصد بوده است. ساير حوضه‌ها، لكه‌هاي داغ در سطح اطمينان 95 درصد را به خود اختصاص دادند. شاخص رواناب سيماي سرزمين در حوضه‌هاي احمدكندي، اكبرداود، درو، مشيران، فيروزآباد، لاي، نير و هير فاقد الگوي معني ‌دار بوده و لكه‌هاي داغ آن در سطح اطمينان 95 درصد در ساير حوضه‌ها شناسايي شد.