سنجش ميزان اثرگذاري تنوع فعاليت هاي اقتصادي بر پايداري توسعه روستايي (مطالعۀ موردي: دهستان پيوه ژن شهرستان مشهد)

مقدمه: يكي از مهمترين استراتژي هاي ارائه شده در چارچوب الگوي توسعه پايدار روستايي، تنوع بخشي فعاليت هاي اقتصادي است، به نظر مي رسد تنوع فعاليت هاي اقتصادي زمينه را براي كاهش اثرات منفي ناشي از ناپايداري در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي فراهم مي آورد و در تحقق توسعه پايدار روستايي موثر است.هدف:  با توجه به وجود ناپايداري هاي متعدد در ابعاد مختلف در نواحي روستايي، مطالعۀ حاضر به بررسي ميزان اثرگذاري تنوع فعاليت هاي اقتصادي بر پايداري سكونتگاههاي روستايي مي‌پردازد.روش شناسي : روش تحقيق با توجه به ماهيت كار، توصيفي‌- تحليلي مبتني بر روش‌هاي ميداني و اسنادي بوده است.. متغير وابسته «توسعه پايدار روستايي» در سه بعد اقتصادي، اجتماعي و اكولوژيكي و متغير مستقل «تنوع فعاليت هاي اقتصادي» است كه به تفكيك بخش هاي كشاورزي و غيركشاورزي مورد بررسي قرار گرفت. مقياس كليۀ شاخص‌ها و متغيرهاي تحقيق نسبي است. داده هاي مورد بررسي به كمك پرسشنامه خبرگان محلي  (دهيار و اعضاي شوراي اسلامي روستا) در 21 روستاي بالاي صد نفر كمي گرديد.  قلمرو جغرافيايي منطبق بر كليه سكونتگاه‌هاي روستايي دهستان پيوه ژن در بخش احمدآباد شهرستان مشهد است.يافته ها: نتايج نشان داد تنوع فعاليت هاي اقتصادي غيرزراعي به معناي واقعي در نواحي روستايي ايجاد نشده و تنها 27.8 درصد شاغلين روستايي در مشاغل غيرزراعي مشغول به فعاليت هستند. به همين دليل در مدل رگرسيوني تنوع فعاليت هاي غيركشاورزي از مدل خارج و تنوع فعاليت هاي كشاورزي در مدل باقي ماند. در اين آزمون تنوع فعاليتهاي كشاورزي بر توسعه پايدار سكونتگاههاي روستايي موثر بوده است به طوري كه با افزايش يك واحد انحراف استاندارد در متغير تنوع فعاليتهاي كشاورزي، توسعه پايدار به اندازه 0.43 افزايش يافته است.نتيجه گيري: با توجه به اهميت و نقش فعاليت هاي غيرزراعي، توسعه فرصت هاي شغلي در بخش صنعت و خدمات به منظور حصول پايداري در ابعاد مختلف در نواحي روستايي ضروري است.