تحليل انتقادي مقاله «دوتايي‌هاي قرآني»

گابرييِل سعيد رِينولدز (Gabriel Said Reynolds) در مقاله ‌«دوتايي‌هاي قرآني: تحقيقي مقدّماتي» به تجزيه و تحليل عبارت‌هاي تكرارشونده يا «دوتايي‌ها» در قرآن پرداخته است. او بر مبناي ملاكي كه تعيين مي‌كند، ۲۹ دوتايي (يا سه‌تايي) در قرآن شناسايي مي‌كند كه تنها سه دوتايي‌ مكي ـ مدني است و بقيه همه مكي ـ مكي يا مدني ـ مدني هستند. او با توجه به بسيار‌ اندك بودن دوتايي‌هاي مكي ـ مدني و با استفاده از تجربه‌ پژوهش‌هاي مشابه در اناجيل، نتيجه مي‌گيرد كه دوتايي‌هاي بيست‌ونه‌گانه به فرآيند تدوين نوشتاري قرآن اشاره مي‌كنند و حاصل ويرايش‌هاي انجام‌شده در متن قرآن پس از دوران پيامبر(ص) و پيش از توافق بر متن رسمي قرآن، بر اساس يك منبعِ مكي و يك منبع مدنيِ مستقل هستند. اين پژوهش كه به روش كتابخانه‌اي و اسنادي انجام شده است، به دنبال يافتن پاسخي مستدل و مستند براي رفع شبهه‌ مذكور در خصوص تكرار آيات قرآن است. نگارندگان پس از بررسي آرا و ادله رينولدز در هفده محور، با بهره‌گيري از منابع معتبر به نقد منصفانه آنها از سه منظر روشي، تاريخي و ادبي پرداخته‌اند كه مهمترين آنها نقد تاريخي است. اين پژوهش درنهايت اثبات مي‌كند كه دوتايي‌هاي قرآني، ما را به آنچه رينولدز مدعي است، رهنمون نمي‌كنند؛ بلكه هر يك از آنها در مقام بيان مطلبي خاص، با هدف هدايت انسان، مورد بهره‌برداري قرار گرفته‌اند.