تأثير اجراي شيوه تك‌ گزيني بر برخي خصوصيات كمي و كيفي و خاك جنگل‌هاي شفارود

هدف اين پژوهش ارزيابي تأثير مديريت به شيوه تك گزيني بر برخي ويژگي هاي كمي و كيفي توده جنگلي منطقه شفارود و مقايسه اين شاخص ها با توده هاي شاهد در آن منطقه است. جمع آوري اطلاعات از چهار سري (5، 8، 17 و 18) در چهار طبقه ارتفاعي كمتر از 600، 600 تا 1000، 1000 تا 1500 و بيشتر از 1500 متر از جنگل هاي شفارود انجام شد. در هر سري يك پارسل مديريت شده و يك پارسل شاهد انتخاب و با استفاده از شبكه آماربرداري 100 در 200 متر، در هر پارسل 15 قطعه نمونه دايره اي به مساحت 10 آر برداشت شد. تعداد پنج قطعه نمونه از هر پارسل به صورت تصادفي انتخاب و نمونه هاي خاك برداشت شدند. نتايج نشان داد، ميانگين هر دو شاخص قطر و سطح مقطع برابرسينه در منطقه شاهد (32/11 سانتي متر، 1158/05 سانتي مترمربع) بيشتر از منطقه مديريت شده (25/93 سانتي متر،724/94 سانتي متر مربع) بوده و تراكم پايه ها در منطقه مديريت شده (391/66) بيشتر از منطقه شاهد (317/50) است. همچنين ميانگين قطر برابرسينه در طبقه ارتفاعي بالاتر از 1500، بيشتر از طبقات پايين تر است. ازطرفي معلوم شد كه مديريت جنگل به شيوه تك گزيني بر هيچ كدام از شاخص هاي مورد بررسي خاك تأثير معني داري نداشته است اما عامل ارتفاع از سطح دريا بر تمامي شاخص هاي مورد بررسي خاك تأثير معني دار دارد. پژوهش حاضر نشان داد، اجراي شيوه تك گزيني، بهبود مشخصه هاي كمي و كيفي توده هاي جنگلي مورد بررسي را موجب شده است.