بررسي اثر كارايي زيست‌محيطي بر ارزش‌افزوده بخش‌هاي منتخب اقتصادي ايران طي سال‌هاي 1375- 1397 با دو رويكرد DEA و Panel- ARDL

هدف تحقيق حاضر بررسي سطح كارايي زيست محيطي بخش‌هاي عمده اقتصاد ايران و تاثير آن بر ارزش‌افزوده بخش‌هاي مذكور مي‌باشد. براي اين منظور از داده‌هاي پانل بخش‌ها و زيربخش‌هاي اقتصاد ايران (كشاورزي، نفت، صنعت، حمل و نقل و بخش خانگي، تجاري و عمومي) طي دوره 1375- 1397 استفاده شده است. در اين مطالعه، ابتدا ميزان كارايي زيست‌محيطي با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها برآورد شده است، سپس با استفاده از الگوي خودتوضيحي با وقفه‌هاي گسترده پنلي (Panel- ARDL) اثرات كوتاه‌مدت و بلندمدت كارايي زيست محيطي بر ارزش‌افزوده بخش‌هاي مذكور ارزيابي شده است. متغيرهاي بكار رفته در اين پژوهش شامل نيروي كار و سرمايه به عنوان ورودي‌ها و ارزش‌افزوده به عنوان خروجي مطلوب و انتشار گاز دي‌اكسيد كربن، به عنوان خروجي نامطلوب در نظر گرفته شده است. نتايج  بيانگر آن است كه بخش كشاورزي و نفت در طي دوره مورد مطالعه از لحاظ زيست محيطي كارا هستند و بخش حمل و نقل كمترين ميزان كارايي زيست محيطي را دارد. ميانگين نمره كارايي بخش كشاورزي 1 و ميانگين نمره كارايي بخش حمل و نقل 0.403 مي‌باشد. نتايج اقتصادسنجي رابطه بلندمدت مثبت و معناداري بين كارايي زيست محيطي و ارزش‌افزوده را نشان مي‌دهد. بعلاوه در اين مطالعه نيروي كار، سرمايه و مصرف انرژي به عنوان متغيرهاي ناظر در نظر گرفته شده است.