جذب نيروي كار مهاجر روستايي در كسب‌وكارهاي شهري: يك مطالعه كيفي

اين تحقيق با هدف بررسي جذب و تلفيق نيروي كار مهاجر روستايي در كسبوكارهاي شهري به انجام رسيد. اين تحقيق از نوع كيفي بوده و به روش پديدارشناسي توصيفي انجام شد. گردآوري داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختارمند صورت گرفت. جامعه آماري تحقيق شامل نيروي كار مهاجر روستايي و نيز كارفرمايان و دست‌اندركاران بازار كار در شهر گرگان بود. نمونه‌گيري هدفمند به شيوه در دسترس و گلوله‌برفي صورت گرفت (n=24). فرآيند گردآوري اطلاعات تا سطح اشباع نظري و آستانه سودمندي اطلاعات قابل دسترس ادامه يافت. علاوه بر تحليل محتوا و كدگذاري يافته‌ها، از نرم‌افزارNvivo10 QSR  براي طبقه‌بندي داده هاي كيفي و كدگذاري مضامين پديدار شده در مصاحبه‌ها بهره گرفته شد. در نتيجه، شش خوشه مفهومي ترسيم شد. مجموعه‌اي از نشانگرهاي مرتبط با جذب نيروي كار مهاجر روستايي در كسبوكارهاي شهري، در دو سطح محيط كار (۳۰ نشانگر) و اجتماع ميزبان (۳۲ نشانگر) شناسايي شد. همچنين، يافته‌هاي اين تحقيق نشان داد مجموعه‌اي از عوامل در سه سطح فردي (۲۰ عامل)، سازماني  يا محيط كسب‌وكار (۲۴ عامل) و اجتماعي  يا اجتماع ميزبان (۱۸ عامل) بر جذب نيروي كار مهاجر روستايي در كسب وكارهاي شهري تاثير گذارند. بنابراين، مي‌توان نتيجه‌گرفت علاوه ويژگي‌هاي فردي، فراهم‌بودن محيط مساعد كاري و نيز، يكپارچگي در اجتماع ميزبان براي جذب نيروي كار مهاجر روستايي در محيط‌هاي كار شهري تاثيرگذار است.