چهارچوبي تئوريك براي تبيين انقلاب‌هاي اجتماعي و سياسي با تأكيد بر انقلاب اسلامي (براساس منظومۀ فكري امام خامنه‌اي مدظله العالي)

ديدگاه‌هايي كه به تحليل به‌طور كلي، انقلاب‌ها و به‌طور خاص انقلاب اسلامي پرداخته‌اند غالباً در چهارچوبي اومانيستي پيش رفته‌اند يا اگر هم منظري بومي و ديني برگزيده‌اند به همۀ ابعاد آن توجه نداشته‌اند. ديدگاه امام خامنه‌اي هم مبتني‌بر مباني اسلامي است و هم تمام وجوه ممكن درخصوص پديدۀ انقلاب را پوشش مي‌دهد. تدوين چنين ديدگاهي در چهارچوبي علمي و منسجم به شكلي قابل عرضه در عرصه‌هاي علمي هدف بنيادين اين تحقيق است. براي رسيدن به اين منظور چند سؤال اصلي مطرح شده است: چيستي، چرايي، چگونگي، نتايج و آثار و آفات و آسيب‌ها. براي پاسخ به اين پرسش‌ها از روش تحليل محتوا، كه نوعي روش تحليل گفتمان محسوب مي‌شود، استفاده شده است. مطابق يافته‌ها، براساس ديدگاه امام خامنه‌اي، در شكل‌دهي به انقلاب اسلامي عواملي مؤثر بوده‌اند كه عبارت‌اند از: عوامل ذهني و عيني؛ خرد و كلان؛ زمينه‌هاي تاريخي؛ بسترهاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي. تمام اين عوامل درعين‌حال كه محصول اراده‌هاي انساني و متأثر از شرايط محيطي است، در چهارچوب سنت‌هاي الهي و مبتني‌بر قوانين قطعي حاكم بر هستي رخ داده است؛ بنابراين، عوامل غيبي مثل عوامل ملكي و بر تارك آن در شكل‌دهي به انقلاب اسلامي مؤثر بوده است.